Wyrok NSA z dnia 21 sierpnia 2018 r., sygn. I OSK 2182/18

Inne

Dnia 21 sierpnia 2018 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M.W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2017 r. o sygn. akt IV SA/Wa 3089/17 oddalającego sprzeciw M.W. od decyzji Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 16 października 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 7 grudnia 2017 r. o sygn. akt IV SA/Wa 3089/17 oddalił sprzeciw M.W. od decyzji Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 16 października 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala sprzeciw. Jak wskazał Sąd, jeden ze współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, tj. [...], nie brał udziału w postępowaniu administracyjnym, mimo że w świetle przepisów materialnoprawnych przysługiwał tej Spółce status strony. Z tego powodu Sąd podzielił stanowisko Ministra, że w takiej sytuacji należało uchylić w całości decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia 31 grudnia 2015 r. i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji, gdyż w tym przypadku postępowanie wyjaśniające zostało przeprowadzone z pominięciem strony, a zatem uchybiono zasadzie czynnego udziału i konieczne jest powtórne przeprowadzenie tego postępowania z jej udziałem.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł M.W. Zarzucił Sądowi Wojewódzkiemu naruszenie:

Po pierwsze, art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1066) w zw. z art. 3 § 1 i art. 141 § 4 p.p.s.a. przez nienależyte wykonanie obowiązku kontroli i wadliwe uzasadnienie wyroku polegające na nierozważeniu zarzutów sprzeciwu, a także braku podstawy prawnej i własnych rozważań prawnych Sądu pierwszej instancji, które to wadliwości uniemożliwiają kontrolę instancyjną zaskarżonego orzeczenia.