Wyrok NSA z dnia 31 stycznia 2018 r., sygn. II OSK 1593/17

Przepis art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności14 musi być interpretowany w ten sposób, że opuszczenie miejsca stałego pobytu, o którym mowa w tym przepisie, to także opuszczenie pod przymusem realizowanym przez upoważnione do tego organy Państwa. Obowiązek meldunkowy ma charakter ewidencyjny i nic nie przemawia za tym, aby w razie opuszczenia miejsca pobytu w wyniku przymusu państwowego utrzymywać w rejestrze dane, które są niezgodne z rzeczywistym stanem rzeczy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędziowie Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędzia del. WSA Izabela Bąk-Marciniak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej H.K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 23 lutego 2017 r. sygn. akt III SA/Lu 1193/16 w sprawie ze skargi H.K. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia [...]2016 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 lutego 2017r. sygn. akt IIISA/Lu 1193/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę H.K. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia [...] 2016r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego. W punkcie II wyroku przyznano koszty pełnomocnikowi ustanowionemu z urzędu tytułem nieopłaconej pomocy prawnej.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym :

Z akt sprawy wynika, że Wójt Gminy T.L. wydał w stosunku do skarżącego dwie odrębne decyzje orzekające o wymeldowaniu skarżącego z miejsca pobytu pod adresem w P.: decyzję z dnia [...] 2012 r., nr [...] oraz decyzję z dnia [...] 2013 r., nr [...].

W wyniku wniesionego odwołania, decyzją z dnia [...] 2013 r., Wojewoda Lubelski uchylił decyzję Wójta Gminy T.L. z dnia [...] 2013 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, organ I instancji, decyzją z dnia [...]2014 r., nr [...], orzekł o wymeldowaniu z pobytu stałego H.K. z budynku mieszkalnego nr [...] w P.. Decyzją z dnia [...]2014 r., nr [...], Wojewoda Lubelski utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Powyższa decyzja została zaskarżona do sądu administracyjnego. Wyrokiem z dnia 27 stycznia 2015 r., sygn. akt III SA/Lu 641/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uchylił zaskarżoną decyzję wskazując, że w obrocie prawnym znajdują się dwie decyzje o wymeldowaniu skarżącego z pobytu stałego, wobec czego konieczne jest ustalenie, czy nie zachodzi przeszkoda w merytorycznym rozstrzygnięciu sprawy ze względu na powagę rzeczy osądzonej, której występowanie prowadziłoby do stwierdzenia nieważności decyzji wydanej w nowym postępowaniu (art. 156 § 1 pkt 3 k.p.a.). Wykonując powyższy wyrok, decyzją z dnia [...] 2015 r., nr [...], Wojewoda Lubelski uchylił decyzję Wójta Gminy T.L. z dnia [...]2014 r. w całości. Po ponownym rozpoznaniu sprawy, decyzją z dnia [...]2015 r., nr [...], Wójt Gminy T.L. umorzył postępowanie w sprawie. Następnie postanowieniem z dnia [...]2015 r. Wójt Gminy T.L. wznowił z urzędu postępowanie zakończone prawomocną decyzją z dnia [...]2012 r., na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.), dalej jako "k.p.a.". Decyzją z dnia [...]2015 r. Wójt Gminy T.L. uchylił decyzję z dnia [...] 2012 r. i wymeldował H.K. z miejsca pobytu stałego pod ww. adresem w P.. Po rozpatrzeniu wniesionego przez skarżącego odwołania, decyzją z dnia [...]2016 r., Wojewoda Lubelski utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.