Wyrok NSA z dnia 7 czerwca 2018 r., sygn. II OSK 1691/16

Nie ma przeszkód, aby marszałek, dokonując ustaleń własnych, korzystał zarówno z pomiarów dokonywanych przez organy administracji, jak i przez podmiot korzystający ze środowiska obowiązany do poniesienia opłat (art. 288 p.o.ś.).

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie sędzia NSA Zdzisław Kostka sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Justyna Żurawska po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 15 marca 2016 r. sygn. akt II SA/Ol 1410/15 w sprawie ze skargi M. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie opłaty za korzystanie ze środowiska 1. uchyla zaskarżony wyrok i zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję [...] Województwa [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r. znak [...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz M. H. kwotę 4.317 (cztery tysiące trzysta siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 15 marca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, sygn. II SA/Ol 1410/15 (dalej: Sąd I instancji), po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2016 r. sprawy ze skargi M. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (dalej: SKO w [...]) z [...] listopada 2015 r., znak: [...], w przedmiocie opłaty za korzystanie ze środowiska, oddalił skargę.

Wyrok zapadł na tle następujących okoliczności sprawy:

W decyzji z [...] sierpnia 2015 r. Zastępca Dyrektora Departamentu Ochrony Środowiska w Urzędzie Marszałkowskim, działając z upoważnienia Marszałka Województwa [...] (dalej: organ I instancji), na podstawie art. 276 ust. 1, art. 284 ust. 1 i 2, art. 285 ust. 1 i 2, art. 286 ust. 1, art. 288 ust. 1 pkt 1 oraz art. 292 pkt 1 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1232 ze zm.), dalej: p.o.ś., wymierzył M. H. opłatę za korzystanie ze środowiska z tytułu wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza za I i II półrocze 2011 r. w kwocie po 5 809,00 zł. W uzasadnieniu organ I instancji przedstawił stan faktyczny sprawy. Podał, że M. H. (dalej jako: skarżący) jest rolnikiem indywidualnym prowadzącym gospodarstwo rolne w miejscowości N., gmina W.. Na terenie fermy prowadzona jest hodowla trzody chlewnej. Zwierzęta przetrzymywane są w 5 budynkach inwentarskich w systemie bezściółkowym (na rusztach). W chlewniach zainstalowana jest wentylacja mechaniczna (wentylatory dachowe). Pismem z 22 grudnia 2011r. organ I instancji zwrócił się do strony, z prośbą o wypełnienie oświadczenia celem ustalenia, czy prowadzona działalność podlega obowiązkowi przedkładania zbiorczych zestawień informacji o zakresie korzystania ze środowiska. Podmiot w żaden sposób nie ustosunkował się do pisma i nie wypełnił załączonego oświadczenia. W związku z tym organ zwrócił się do Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska Oddział w [...] (dalej: WIOŚ) o udostępnienie protokołów kontroli oraz do Powiatowego Lekarza Weterynarii w [...] (dalej: PLW) o udostępnienie danych dotyczących maksymalnej liczby stanowisk dla trzody chlewnej oraz określenie rodzaju zainstalowanej wentylacji w budynkach inwentarskich. Na podstawie uzyskanych informacji organ I instancji przyjął, że skarżący prowadzi instalację, która podlega obowiązkowi uzyskania pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, co zgodnie z art. 284 ust. 2 p.o.ś. kwalifikuje osoby fizyczne do ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska. Organ I instancji powołał biegłego w celu ustalenia rodzajów substancji wprowadzanych do powietrza oraz wskaźników rocznej emisji. W tym zakresie została sporządzona opinia pt. "Analiza typowych emisji z procesów z chowu i hodowli trzody chlewnej wykonana na potrzeby weryfikacji opłat za korzystanie ze środowiska dla Urzędu Marszałkowskiego w [...]". W treści wskazanej opinii przedstawiono wskaźniki emisji do powietrza gazów i pyłów z procesu chowu i hodowli trzody chlewnej tj. amoniaku, siarkowodoru oraz pyłu jako typowe substancje emitowane do powietrza. Organ I instancji oparł się o wskaźniki emisyjne zawarte w ww. opracowaniu. Wysokość należnej opłaty ustalono również na podstawie oświadczenia strony dotyczącego średniego stanu zwierząt w gospodarstwie za I i II połowę 2011 r.