Wyrok NSA z dnia 10 maja 2018 r., sygn. II OSK 1514/16

Administracyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Barbara Adamiak sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Z. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 grudnia 2015 r. sygn. akt VII SA/Wa 566/15 w sprawie ze skargi Z. D. i B. D. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 1 grudnia 2015 r., sygn. akt VII SA/Wa 566/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę obojga skarżących na zaskarżoną decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, zwanego dalej "GINB", w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji. W uzasadnieniu wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

W związku z wnioskiem Z. D. oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 kwietnia 2011 r., sygn. akt II OSK 700/10, i wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 września 2011 r., sygn. akt VII SA/Wa 1382/11, w administracyjnym toku instancji zapadła

decyzja GINB z dnia [...] grudnia 2011 r., znak: [...], o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, zwanego dalej "WINB", z dnia [...] grudnia 2004 r., Nr [...], dotyczącej nakazania B. D. rozbiórki wiaty, służącej do przechowywania kombajnu w okresie zimowym, wykonanej w 1996 r., bez wymaganego pozwolenia ani zgłoszenia.

Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności ww. decyzji GINB z 2011 r. wystąpili oboje skarżący, opierając argumentację na przesłankach z art. 156 § 1 pkt 1, 2 i 4 K.p.a.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r., znak: [...], GINB odmówił stwierdzenia nieważności ww. własnej decyzji z 2011 r.