Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2018 r., sygn. II OSK 243/18

Administracyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej P. sp. z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 25 października 2017 r. sygn. akt II SA/Ol 806/17 w sprawie ze sprzeciwu P. sp. z o.o. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, wyrokiem z dnia 25 października 2017r., sygn. akt II SA/Ol 806/17, oddalił sprzeciw P. Sp. z o.o. w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...] września 2017 r., nr [...] w przedmiocie lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Decyzją z dnia [...] lipca 2017 r. Wójt Gminy K., po rozpatrzeniu wniosku P. Sp. z o.o. w W., ustalił lokalizację dla inwestycji celu publicznego polegającego na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej, na działce nr [...], w obrębie geodezyjnym M., gm. K.. Organ zezwolił na lokalizację wieży wolnostojącej o całkowitej wysokości do 62 m n.p.t. (wraz z fundamentem i odgromnikiem) z instalacją radiokomunikacyjną, składającą się z anten nadawczych i radiolinii. Stwierdził, że równoważna moc promieniowania izotropowo wyznaczona dla pojedynczej anteny może wynieść nie mniej niż 1000 W, nie więcej niż 2000 W. Organ ocenił, że inwestycja nie należy do rodzaju przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, w rozumieniu ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (t.j. Dz. U. z 2016r. poz. 353 ze zm.).

Od powyższej decyzji odwołanie złożyli A. F., T. K. oraz M. B., nie zgadzając się na lokalizację wnioskowanej inwestycji. M. B. wskazał, że nie wyraża zgody na dojazd do wieży przez działkę nr [...], której jest właścicielem. A. F. i T. K. zarzuciły, że decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa, gdyż nie została opracowana ocena oddziaływania na środowisko.