Wyrok NSA z dnia 9 stycznia 2018 r., sygn. II OSK 321/17

Z rozwiązań prawnych dotyczących przesłuchania stron wynika, że jest to środek dowodowy posiłkowy, dopuszczalny w postępowaniu administracyjnym w ostateczności.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie sędzia NSA Maria Czapska-Górnikiewicz sędzia del. WSA Tamara Dziełakowska (spr.) Protokolant starszy inspektor sądowy Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej S. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 31 sierpnia 2016 r. sygn. akt IV SA/Po 55/16 w sprawie ze skargi R. R. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] listopada 2015 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 31 sierpnia 2016 r., sygn. akt IV SA/Po 55/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu - w wyniku rozpoznania skargi R. R. - uchylił decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] listopada 2015 r. w przedmiocie wymeldowania.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Decyzją z dnia z dnia [...] września 2015 r. Prezydent Miasta Konina orzekł o wymeldowaniu S. S. z lokalu mieszkalnego położonego w [...] stanowiącego własność skarżącego R. R. W podstawie prawnej decyzji organ powołał art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz.U. Nr 217, poz. 1427) zgodnie z którym "organ gminy wydaje na wniosek właściciela lub innego podmiotu dysponującego tytułem prawnym do lokalu lub z urzędu decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się." Jak wynika z uzasadnienia decyzji i akt sprawy organ na podstawie dowodów z zeznań świadków i nagrania dokumentującego okoliczności wyprowadzenia się S. S. ustalił, że do opuszczenia lokalu doszło w dniu 19 lutego 2015 r. w następstwie długotrwałego konfliktu małżeńskiego z J. S. (obecnie R.) - córką wnioskodawcy w sprawie i właściciela lokalu. Ocenił, że zgromadzone dowody, w tym przedstawione organowi nagranie, nie potwierdziły twierdzeń S. S. o przymuszeniu go przez małżonkę do opuszczenia mieszkania i czasowości jego pobytu poza dotychczasowym miejscem zamieszkania.