Wyrok NSA z dnia 26 października 2018 r., sygn. I GSK 2654/18

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Mleczko-Jabłońska (spr.) Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędzia del. WSA Stefan Kowalczyk Protokolant Małgorzata Sieczkowska po rozpoznaniu w dniu 26 października 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 22 lutego 2018 r. sygn. akt III SA/Łd 45/18 w sprawie ze skargi A. Z. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Łodzi z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie podatku akcyzowego oraz przekazania sprawy do ponownego rozpoznania 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od A. Z. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 22 lutego 2018 r., sygn. akt III SA/Łd 45/18, oddalił skargę A. Z. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Łodzi z dnia [...] lipca 2014 r. w przedmiocie podatku akcyzowego.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym sprawy:

Decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Łodzi określił A. Z. zobowiązanie w podatku akcyzowym za miesiące od lutego do grudnia 2011 r. w łącznej kwocie 1.191.945 zł. z tytułu posiadania oleju napędowego nabytego z nieznanego źródła, ponieważ od tego oleju nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości, a w wyniku postępowania kontrolnego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Organ wskazał, że w wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego ustalono, że skarżący w 2011 roku zakupił paliwo na podstawie faktur wystawionych przez następujących dostawców: [A] sp. z o.o., [B] sp. z o.o., [C] sp. z o.o. (poprzednia nazwa [W] Spółka z o.o.), [D] sp. z o.o., [E] sp. z o.o. Sprawdzono rzetelność kontrahentów A. Z. i przesłuchano świadków.

Zobowiązanie podatkowe określono na podstawie faktur wystawionych na firmę A. Z. w 2011 r. przez dwa podmioty: firmę [E] sp. z o.o. i firmę [D] sp. z o.o. Organ wyjaśnił, że firma [E] sp. z o.o. pełniła rolę tzw. "słupa" i została wykorzystana jedynie do wprowadzenia do obrotu oleju napędowego niewiadomego pochodzenia, a faktury wystawione przez tę firmę dokumentowały czynności, które w rzeczywistości nie miały miejsca. Spółki [E] oraz [D] nie dokonywały wpłat podatku akcyzowego za 2011 r., a źródło pochodzenia oleju, którego dotyczyły faktury wystawione przez obie te spółki jest nieznane. Organ wyjaśnił, że dostawcami paliwa do spółki [D] były podmioty fikcyjne tj.: spółki P., G. i M., które nie prowadziły działalności gospodarczej i stworzone zostały tylko po to, aby dokumentować obrót paliwem pochodzącym z nieznanych źródeł. Ponadto, spółka [D] wpisywała na fakturach sprzedaży olej napędowy, ale w rzeczywistości sprzedawała inny niż olej napędowy - produkt ropopochodny o właściwościach pozwalających na używanie go jako paliwo do silników samochodowych, co zostało potwierdzone w badaniach laboratoryjnych z dnia [...] marca 2012 r. przez Inspekcję Handlową w Łodzi.