Wyrok NSA z dnia 5 września 2018 r., sygn. I GSK 1801/18

Egzekucyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zajda Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz (spr.) Sędzia del. WSA Piotr Kraczowski po rozpoznaniu w dniu 5 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 2 marca 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 1369/15 w sprawie ze skargi J. R. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia [...] września 2015 r., nr [...] w przedmiocie zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od J. R. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego; 3. oddala wniosek Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w Warszawie o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyrokiem z 2 marca 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 1369/15, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: p.p.s.a.) oddalił skargę J. R. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z [...] września 2015 r. utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika I Urzędu Skarbowego w Gliwicach z [...] sierpnia 2015 r., uznające zarzuty skarżącej za nieuzasadnione.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że organ egzekucyjny działając na podstawie art. 34 § 1 i 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r. poz. 1619 ze zm., dalej: ustawa egzekucyjna, u.p.e.a.), przekazał zgłoszone zarzuty wierzycielowi celem zajęcia stanowiska w sprawie. Wierzyciel po ponownym rozpoznaniu sprawy postanowieniem z 25 czerwca 2015 r. uznał zarzut błędu co do osoby zobowiązanej oraz nieistnienie obowiązku za nieuzasadniony. Postanowienie to stało się ostateczne. Organ egzekucyjny będąc związany stanowiskiem wierzyciela w sprawie zarzutów wniesionych na podstawie art. 33 § 1 pkt 1-5 i 7 ustawy egzekucyjnej, nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania wyjaśniającego w celu ustalenia istnienia podstaw do uwzględnienia zarzutu i do obalenia w tym trybie stanowiska wierzyciela. Związanie organu egzekucyjnego stanowiskiem wierzyciela w kwestii zasadności zarzutów zgłoszonych w postępowaniu oznacza, że przed organem egzekucyjnym nie bada się ponownie zasadności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Tym samym w ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie nie doszło do naruszenia art. 33 § 1 pkt 1 i 4 ustawy egzekucyjnej. Nie uchybiono również przepisowi art. 34 § 4 tej ustawy, który określa rodzaje rozstrzygnięć organu egzekucyjnego w sprawie zgłoszonych zarzutów. Postanowienie organu nadzoru jest zatem prawidłowe i nie narusza prawa.