Wyrok NSA z dnia 5 czerwca 2018 r., sygn. I GSK 1171/16

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Piotr Pietrasz sędzia NSA Lidia Ciechomska-Florek (spr.) sędzia del. WSA Piotr Kraczowski Protokolant Dorota Onyśk po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 15 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Sz 36/16 w sprawie ze skargi D. (...) na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie z dnia (...) listopada 2015 r. nr (...) w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w przedmiocie podatku akcyzowego po wznowieniu postępowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 15 czerwca 2016 r., sygn. akt I SA/Sz 36/16 oddalił skargę D.R prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo A. decyzję Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie z dnia 6 listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej określającej zobowiązanie w podatku akcyzowym.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Dorota Ruszkowska (skarżąca) pismem z 19 marca 2015 r. złożyła wniosek do Dyrektora Izby Celnej w Szczecinie o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną tego organu z 28 października 2011 r., którą uchylono decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Koszalinie z dnia 29 kwietnia 2011 r. i w tym zakresie orzeczono co do istoty sprawy, określając stronie zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za wrzesień 2006 r. w kwocie 20.330 zł. Jako podstawę wniosku skarżąca wskazała art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. dalej o.p.), podając jednocześnie, że przesłanką do wznowienia postępowania podatkowego jest wyrok Trybunału Konstytucyjnego, który orzekł o niezgodności z Konstytucją przepisów dotyczących akcyzy, poprzez nieświadome przyjęcie przez sprzedawcę oświadczenia nabywcy o przeznaczeniu oleju opałowego na cele opałowe, które zawierało nieprawdziwe dane. Postanowieniem z dnia 24 czerwca 2015 r., organ wznowił postępowanie podatkowe, uznając przy tym, że wyrok na który powołała się strona w swoim wniosku dotyczy wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 lutego 2015 r. o sygn. akt SK 14/12. Decyzją z 31 lipca 2015 r. organ odmówił uchylenia własnej decyzji ostatecznej z dnia 28 października 2011 r. W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy zestawił treść osnowy wniosku skarżącej z jego uzasadnieniem i na tej podstawie uznał, że w sprawie nie mógł znaleźć zastosowania wskazany przez stronę art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, lecz art. 240 § 1 pkt 8 tej ustawy, który odnosi się do wyroków Trybunału Konstytucyjnego. Po analizie akt sprawy organ stwierdził, że brak było podstaw do uchylenia opisanej powyżej decyzji ostatecznej w trybie art. 240 § 1 pkt 8 Ordynacji podatkowej, gdyż przepis o niezgodności którego z Konstytucją orzekł Trybunał Konstytucyjny w wyroku o sygn. akt SK 14/12, nie stanowił podstawy prawnej decyzji.