Wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2018 r., sygn. II GSK 2382/16
Inne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Zabłocka (spr.) Sędzia NSA Andrzej Kisielewicz Sędzia del. WSA Tomasz Smoleń Protokolant Bartosz Stańczuk po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 5 stycznia 2016 r. sygn. akt II SA/Rz 678/15 w sprawie ze skargi R.T. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie; 2. zasądza od R.T. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 2580 (dwa tysiące pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 5 stycznia 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 678/15 po rozpoznaniu sprawy ze skargi R.T. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2015 r. w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej, uchylił zaskarżoną decyzję oraz zasądził od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz R.T> kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Sąd I instancji przyjął następujący stan sprawy:
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [..], Podkarpacki Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w [...] (PWITD), nałożył na R.T> karę pieniężną w wysokości 9.000 zł, za wykonywanie przewozu na potrzeby własne bez wymaganego zaświadczenia oraz za wykonywanie przewozu drogowego pojazdem wyposażonym w urządzenie rejestrujące lub cyfrowe urządzenie rejestrujące bez wymaganego sprawdzenia okresowego, badania kontrolnego lub kalibracji.
Po rozpatrzeniu odwołania skarżącego, decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [..] Główny Inspektor Transportu Drogowego (GITD) uchylił decyzję organu I instancji wskazując, że zgromadzony materiał dowodowy nie dawał jednoznacznych podstaw do stwierdzenia, że w sprawie miało miejsce naruszenie przepisów polegające na wykonywaniu przewozu na potrzeby własne bez wymaganego zaświadczenia.