Wyrok NSA z dnia 16 lutego 2018 r., sygn. I GSK 149/16

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Ciechomska - Florek (spr.) Sędzia NSA Hanna Kamińska Sędzia del. WSA Elżbieta Kowalik - Grzanka Protokolant Ilona Szczepańska po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej w Olsztynie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 29 października 2015 r. sygn. akt I SA/OI 572/15 w sprawie ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Olsztynie z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie na rzecz Spółki A 5.400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z 29 października 2015 r. sygn. akt I SA/Ol 572/15, po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. P. S.A. w O. (skarżąca), uchylił decyzję Dyrektora Izby Celnej w O. z (...) lipca 2015 r. nr (...) w przedmiocie podatku akcyzowego.

Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy. Decyzją z (...) lipca 2015 r. Dyrektor Izby Celnej w O. uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w O. z (...) marca 2015 r. określającą wysokość zobowiązania w podatku akcyzowym skarżącej za poszczególne miesiące 2012 r. w łącznej kwocie 9 847 019 zł. Przedmiotem prowadzonego postępowania było m.in. ustalenie, czy skarżąca stosując zwolnienie od akcyzy wobec zużywanych wyrobów akcyzowych, spełniła warunki uprawniające do korzystania ze zwolnień określone w przepisach ustawy z 2008 r. o podatku akcyzowym, w brzmieniu obowiązującym w 2012 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 752 ze zm.; dalej: u.p.a.) oraz wydanych z mocy ustawy przepisach wykonawczych.

Z akt sprawy wynika, że skarżąca nabywała w kraju oleje smarowe i stosowała zwolnienie z akcyzy ze względu na przeznaczenie na podstawie przepisu § 10 pkt 2 Rozporządzenia M F z 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień z podatku akcyzowego (Dz. U z 2010 r. nr 159 poz. 1070 ze zm.) i § 6 pkt 2 Rozporządzenia MF z 8. 2. 2013 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 213) w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego. Zawiadomienie o formie (elektronicznej) prowadzenia ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem, o której mowa w art. 32 ust. 5 pkt 3 u.p.a., będące jednym z warunków stosowania zwolnienia od akcyzy, zostało złożone w Urzędzie Celnym w O. 8 marca 2013 r. Organ pierwszej instancji stwierdził, że poza sporem jest także, że ewidencja olejów smarowych - stanowiąca kolejny warunek stosowania zwolnienia, w formacie określonym w przepisach akcyzowych prowadzona jest u skarżącej od stycznia 2014 r. W toku postępowania, organ pierwszej do akt sprawy dołączył dowód z pisma skarżącej z 1 marca 2013 r. wraz z dołączonym wydrukiem ewidencji. Treść pisma wskazywała, że załączony dowód stanowił "prowadzoną przez M. P. S.A. ewidencję wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem z akcyzy ze względu na przeznaczenie, o której mowa wart. 32 ust. 5 pkt 3 u.p.a. Skarżąca jako podmiot zużywający oleje smarowe objęte zwolnieniem z akcyzy ze względu na przeznaczenie na podstawie §2 pkt 2 rozp. Ministra Finansów z 23.8.2010 r. Organ pierwszej instancji dodał nadto, że skarżąca produkowała energię elektryczną w skojarzeniu z produkcją ciepła i w całości ją zużyła. Wobec energii elektrycznej zużytej w procesie produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu, skarżąca stosowała zwolnienie z akcyzy na podstawie art. 30 ust. 7 u.p.a. W ocenie organu pierwszej instancji zachowanie prawa do zwolnienia od podatku akcyzowego wiązało się z prowadzeniem ewidencji pozwalającej na określenie ilości i sposobu wykorzystania energii oraz terminowym złożeniem miesięcznych oświadczeń o ilościach i sposobie wykorzystania energii elektrycznej. Skarżąca nie złożyła wskazanych oświadczeń w terminie. Oświadczenia o ilościach i sposobie wykorzystania zwolnionej z akcyzy energii elektrycznej za luty, marzec, kwiecień, październik, listopad i grudzień 2012 r. zostały złożone 18 stycznia 2013 r., podczas gdy termin do ich złożenia upłynął odpowiednio: 15 marca 2012 r.; 16 kwietnia 2012r.; 15 maja 2012 r.; 15 listopada 2012 r.; 17 grudnia 2012r. i 15 stycznia 2013 r. Skarżąca nabywała również wyroby węglowe i zużywała jako paliwo opałowe w procesie wytwarzania energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu i stosowała zwolnienie z akcyzy w związku z wprowadzeniem w życie w ciepłowni Skarżącej systemów prowadzących do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. W ocenie organu pierwszej instancji skarżąca nabywa prawo stosowania zwolnienia, o ile dla zużywanych wyrobów węglowych prowadzi ewidencję o której mowa wart. 31 a ust. 4 u.p.a. Skarżąca przedstawiła ewidencję zużywanych wyrobów węglowych, jednakże treść zapisów ewidencji została skorygowana poprzez przekreślenie pierwotnie wpisanej wartości i wpisanie w tym miejscu nowej, wskazanie daty dokonania korekty oraz osoby dokonującej zmiany i podpis. Zmiany dokonano zgodnie z zasadą zawartą w przepisie § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy, w taki sposób, że przekreślony pierwotny tekst pozostał czytelny. Ustalając ilość wyrobów węglowych zużytych na cele zwolnione organ przyjął dane z ewidencji po dokonaniu korekty.