Wyrok NSA z dnia 29 maja 2018 r., sygn. II GSK 1760/16
Gry losowe
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Jagielska (spr.) Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia del. WSA Urszula Wilk Protokolant starszy asystent sędziego Michał Stępkowski po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2018 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A Spółki z o.o. w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 3 listopada 2015 r. sygn. akt III SA/Kr 596/15 w sprawie ze skargi A Spółki z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Krakowie z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od A Spółki z o.o. w K. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 3 listopada 2015 r. o sygn. akt III SA/Kr 596/15 oddalił skargę A Sp. z o.o. w K. (dalej: Spółka) na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Krakowie (obecnie: Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Krakowie; dalej jako Dyrektor) z dnia [...] marca 2015 r. w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na urządzanie gier automatach o niskich wygranych.
Z uzasadnienia wyroku wynika, że za podstawę rozstrzygnięcia Sąd I instancji przyjął następujące ustalenia.
Decyzją z dnia [...] marca 2015 r. Dyrektor, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm., obecny tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.; dalej: o.p.) oraz art. 8 i art. 138 ust. 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm., obecny tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r. poz. 165; dalej jako u.g.h.), utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] listopada 2010 r., którą cofnął w całości Spółce zezwolenie z dnia [...] czerwca 2009 r. na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych w [...] punktach zlokalizowanych na terenie województwa [...]. Za podstawę cofnięcia zezwolenia organ przyjął ustalenia eksperymentu przeprowadzonego przez funkcjonariuszy celnych w lokalu [...], polegającego na możliwości odtworzenia gry na trzech automatach do gier o niskich wygranych pn. [...] z dnia 17 grudnia 2009 r., potwierdzone następnie opinią biegłego sądowego z dnia 2 sierpnia 2010 r., z których wynika, że powyższe automaty umożliwiały grę za stawki wyższe niż określone w art. 2 ust. 2b ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 4, poz. 27 ze zm.; dalej: u.g.z.w.). Do akt sprawy włączono również dwie opinie z badań sprawdzających, wykonanych przez upoważnioną przez Ministra Finansów jednostkę badającą - Wydział Laboratorium Celne Izby Celnej w Białymstoku z dnia 20.10.2014 r. dot. automatu [...] i z dnia 23.10.2014 r. dot. automatu [...], z których wynika, że automaty te umożliwiały grę za stawki wyższe niż określone w art. 129 ust. 3 u.g.h. Dyrektor uznał, że stwierdzenie uchybienia już tylko co do jednego automatu objętego zezwoleniem było wystarczające dla cofnięcia zezwolenia w całości i podkreślił, że art. 138 ust. 3 u.g.h. wyłączył to uchybienie spod możliwości procedury naprawczej z art. 58 u.g.h. Ponadto Dyrektor uznał, że fakt umorzenia postępowania o cofnięcie rejestracji dwóch automatów (z powodu wycofania ich z eksploatacji) nie ma wpływu na cofnięcie zezwolenia, którego prawidłowość potwierdzają zebrane dowody. W ocenie organu, art. 129 ust. 3 i art. 138 ust. 3 u.g.h. nie są przepisami technicznymi w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE, Trybunał) z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11 i C-217/11 Fortuna i in. (LEX nr 1170754) oraz w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. U. UE z dnia 21 lipca 1998 r. L 204, s. 37; Polskie wydanie specjalne z 2004 r. rozdz. 13, t. 20, s. 337; dalej: dyrektywa 98/34/WE), znajdowały więc zastosowanie w tej sprawie.