Wyrok NSA z dnia 5 października 2018 r., sygn. I FSK 1719/16

Odmowa uwzględnienia żądania Strony dotyczącego przeprowadzenia dowodów osobowych, jakimi są dowody z przesłuchania świadków, w sytuacji nieprowadzenia przez Stronę zgodnej z prawem dokumentacji podatkowej, a także nieposiadania wymaganych przepisami prawa dokumentów odzwierciedlających nieujęte w tej dokumentacji zdarzenia gospodarcze (np. eksport usług), nie narusza art. 188 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm., obecnie Dz. U. z 2018 r. poz. 800, ze zm.).

Teza urzędowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek (sprawozdawca), Sędzia NSA Izabela Najda-Ossowska, Sędzia WSA del. Alojzy Skrodzki, Protokolant Joanna Tararuj-Młynik, po rozpoznaniu w dniu 5 października 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej B. U. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 8 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Łd 1214/15 w sprawie ze skargi B. U. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2006 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od B. U. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 14.400 (słownie: czternaście tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. NSA/wyr. 1 - wyrok

Uzasadnienie

Skarga kasacyjna B. U. dotyczy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 8 czerwca 2016 r., w sprawie o sygn. akt I SA/Łd 1214/15. W orzeczeniu tym Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, ze zm.; obecnie: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, ze zm.), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a.", oddalił skargę strony na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 14 sierpnia 2015 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2006 r.

Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. z 10 grudnia 2014 r. określającą Skarżącemu, prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą B., wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za luty, marzec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik i listopad 2006 r. oraz nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za styczeń, kwiecień, maj i czerwiec 2006 r. w kwotach odmiennych od zadeklarowanych. Przedmiotem działalności gospodarczej Strony w 2006 r. była przede wszystkim produkcja i sprzedaż naczep B. Sprzedaż ta odbywała się dla kontrahentów polskich oraz w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw na teren: Irlandii, Litwy, Słowacji, a także w ramach eksportu na teren Ukrainy. Ponadto Podatnik świadczył usługi napraw i remontów naczep dla kontrahentów krajowych. W niewielkim zakresie dokonywał również sprzedaży części zamiennych i materiałów do naczep. Zdaniem organów, które wydały wskazane wyżej decyzje, nieprawidłowości w firmie Skarżącego polegały przede wszystkim na zaniżeniu podatku należnego z tytułu dostaw towarów i usług ujętych w tzw. "zeszytach ukraińskich" oraz zawyżeniu podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup usług, które nie zostały wykonane, wystawionych przez M. B., prowadzącego działalność pod firmą [...] "S." [...].