Wyrok NSA z dnia 28 listopada 2018 r., sygn. II FSK 2748/18

Podatkowe postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Andrzej Jagiełło, Sędzia NSA Beata Cieloch (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Mirosław Surma, Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Wr 233/18 w sprawie ze skargi A. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 30 stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie straty w podatku dochodowym od osób prawnych za okres od 1 marca 2008 r. do 28 lutego 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. S.A. z siedzibą w W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I.1. Zaskarżonym wyrokiem z 19 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Wr 233/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę A. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z 29 stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji określającej wysokość straty w podatku dochodowym od osób prawnych za okres od 1 marca 2008 r. do 28 lutego 2009 r.

I.2. W uzasadnieniu Sąd ten wskazał, że decyzją 29 stycznia Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymał w mocy wydaną w postępowaniu wznowieniowym przez ten sam organ decyzję, którą odmówiono uchylenia decyzji Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z 20 grudnia 2013 r. w przedmiocie określenia Spółce straty w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy od 1 marca 2008 r. do 28 lutego 2009 r.

Spółka wystąpiła z wnioskiem o wznowienie postępowania podatkowego zakończonego ostateczną decyzją z 10 grudnia 2013 r. na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.; dalej: O.p.). W uzasadnieniu wniosku podano, że Spółka w 2009 r. po dniu połączenia z przejętymi cukrowniami otrzymała od Agencji Rynku Rolnego refundację wywozową do eksportu cukru poza terytorium Unii Europejskiej. Otrzymane środki Spółka uznała za przychody zwolnione z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej u.p.d.o.p.) jako dopłaty bezpośrednie. Przyjmując, że nie ponosiła kosztów związanych stricte z przychodami ze źródeł zwolnionych, na podstawie art. 7 ust. 3 pkt 3 u.p.d.o.p., nie wyłączyła z kosztów podatkowych wydatków związanych z otrzymaniem refundacji. Dokonując takiej kwalifikacji Spółka, jak wyjaśniła, kierowała się interpretacją uzyskaną przez jednego z jej poprzedników prawnych, przyjmując, że jako następca prawny może zastosować się do otrzymanej przez niego interpretacji indywidualnej.