Wyrok NSA z dnia 14 listopada 2018 r., sygn. I FSK 1828/18

Podatkowe postępowanie; Podatek od towarów i usług

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Marek Kołaczek, Sędzia WSA (del.) Zbigniew Łoboda (spr.), Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 maja 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 271/18 w sprawie ze skargi W. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (obecnie Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi) z dnia 15 kwietnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie określenia w podatku od towarów i usług zobowiązania podatkowego za poszczególne okresy rozliczeniowe 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. M. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 10800 (dziesięć tysięcy osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 maja 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 271/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi po ponownym rozpatrzeniu sprawy ze skargi W. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 15 kwietnia 2015 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2011 r., na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., w skrócie - "p.p.s.a."), skargę tę oddalił.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że wymienioną decyzją, podjętą w wyniku wniesionego przez stronę odwołania, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi utrzymał w mocy decyzję wydaną w tej sprawie przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. w dniu 19 listopada 2014 r.

Organ kontroli skarbowej zakwestionował prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez spółkę z o.o. J. z siedzibą w G. na dostawę oleju napędowego, albowiem jego zdaniem, spółka ta nie dysponowała olejem napędowym i wystawiała tak zwane puste faktury. Organ zwrócił uwagę, że spółka J. nie dysponowała infrastrukturą techniczną niezbędną do prowadzenia tego rodzaju działalności, tj. nie posiadała bazy paliwowej, zbiorników, autocystern oraz nie zatrudniała pracowników, a przede wszystkim jej rzekomi dostawcy nie prowadzili faktycznie działalności gospodarczej (B. spółka jawna w G. oraz M. sp. z o.o. z P.). Wobec tego, wskazaną powyżej decyzją z dnia 19 listopada 2014 r. organ pierwszej instancji określił W. M. za przedmiotowe okresy zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług na podstawie art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 3a pkt 2 i pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej "u.p.t.u.").