Wyrok NSA z dnia 8 listopada 2018 r., sygn. I FSK 1956/16
Podatek od towarów i usług; Inne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Ryszard Pęk, Sędzia NSA Roman Wiatrowski (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Małgorzata Fita, Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. C. sp. z o.o. z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 lipca 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 501/16 w sprawie ze skargi M. C. sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 3 lutego 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. C. sp. z o.o. z siedzibą w G. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrokiem z 6 lipca 2016 r., I SA/Gd 501/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę M. Sp. z o.o. z siedzibą w G. (dalej: spółka, skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku (dalej: DIS) z 3 lutego 2016 r. w przedmiocie odmowy zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT (ww. wyrok oraz inne orzeczenia sądów administracyjnych przywołane w niniejszym uzasadnieniu opublikowane zostały w bazie internetowej NSA: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
2. W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia Sąd pierwszej instancji wskazał, m.in., że ustawodawca unijny w art. 10 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE (Dz. U. UE z 2011 r. Nr L 77, s.1; dalej "rozporządzenie nr 282/2011), na użytek stosowania art. 44 i 45 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. z 2006 r., Nr L347, s.1; dalej: dyrektywa 2006/112) zdefiniował pojęcie miejsca siedziby gospodarczej podatnika. Sąd pierwszej instancji podkreślił, że unijne przesłanki ustalenia miejsca, które może być uznane za siedzibę podatnika dla celów określenia miejsca świadczenia (opodatkowania) realizowanych przez podatnika czynności stanowią wskazówki dla określenia, czy dane miejsce wskazane przez podatnika dla celów rejestracji spełnia warunki do uznania go za siedzibę jego działalności gospodarczej.