Wyrok NSA z dnia 6 lipca 2018 r., sygn. I FSK 1529/16

Prawidłowa implementacja art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE powinna polegać na uzależnieniu zwolnienia usług kształcenia zawodowego i przekwalifikowania od okoliczności, czy usługi takie świadczone są przez podmioty, których cele dane państwo członkowskie uznaje za podobne do celów podmiotów prawa publicznego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia WSA del. Bożena Dziełak (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 55/16 w sprawie ze skargi K. S. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 7 października 2015 r. [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

I. Zaskarżonym wyrokiem z 14 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 55/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu ("WSA") uchylił skierowaną do Skarżącej - K. S., interpretację indywidualną Ministra Finansów z 7 października 2015 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług szkoleniowych, na które Skarżąca nie posiada akredytacji.

II. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od powyższego wyroku zaskarżając go w całości. Wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie skargi, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy WSA do ponownego rozpoznania, a także o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Jako podstawę skargi kasacyjnej wskazał naruszenie:

1) przepisów postępowania - art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm. ) - dalej "P.p.s.a", które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 146 § 1 w zw. art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) P.p.s.a. w zw. z art. 14c § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) - dalej "O.p.", w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r., oraz w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r, o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.) - dalej "u.p.t.u.", i art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1 z późn. zm.) - dalej "Dyrektywa 2006/112/WE", przez uwzględnienie skargi i uchylenie zaskarżonej interpretacji na skutek uznania, że organ naruszył prawo wydając objętą skargą interpretację w ten sposób, że nie rozważył, czy Skarżąca może być uznana za podmiot, którego cele są uznane za podobne do celów realizowanych przez podmioty publiczne, w sytuacji gdy wydana interpretacja w sprawie uznająca stanowisko Skarżącej za nieprawidłowe, zawiera analizę i w tym zakresie, a WSA winien był skargę oddalić na podstawie art. 151 P.p.s.a.;