Wyrok NSA z dnia 25 maja 2018 r., sygn. II FSK 1972/16

Skoro art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j u.p.c.c. stanowi, iż podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlega umowa depozytu nieprawidłowego, to podstawę opodatkowania stanowi kwota depozytu, zaś stawka podatku wynosi 2%, przy czym obowiązek podatkowy w myśl art. 4 pkt 7 w związku z art. 5 u.p.c.c. spoczywa na przechowawcy.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Cezary Koziński, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lutego 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 927/15 w sprawie ze skargi S. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od S. W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie kwotę 3600 (trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 16 lutego 2016 r. o sygn. III SA/Wa 927/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę S. W. (dalej: skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (dalej: Dyrektor IS) z dnia 12 lutego 2015 r. o nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych. Jako podstawę prawną powołano art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.). Wyrok jest dostępny (podobnie jak inne powoływane w uzasadnieniu orzeczenia) na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

2. Przebieg postępowania przed organami podatkowymi (przedstawiony przez WSA w Warszawie).

2.1. Relacjonując w uzasadnieniu wyroku przebieg postępowania WSA w Warszawie podał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. (dalej: Dyrektor UKS) decyzją z dnia 7 listopada 2014 r. określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 20 oraz 14.477 zł z tytułu umów depozytu nieprawidłowego zawartych w dniach 27 i 31 maja 2010 r., mocą których brat skarżącego oddał skarżącemu i jego żonie na przechowanie środki pieniężne w kwocie 1.000 i 723.840 zł. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia powołano art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j, art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 pkt 7, art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z 9 września 2001 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.; dalej: u.p.c.c.) oraz art. 21 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.; dalej: o.p.). Podał, że skarżący wraz z żoną prowadzili pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki jawnej (dalej: spółka), w której posiadają po 50% udziałów w zyskach i stratach. W latach 2008-2010 na dwa rachunki bankowe skarżącego i jego żony wpływały środki pieniężne z rachunku bankowego brata skarżącego, w tym w dniach 27 i 31 maja 2010 r., w kwotach: 1.000 i 723.840 zł, bez podania danych wydającego dyspozycję. Brat skarżącego jako rolnik ryczałtowy w latach 2008-2010 był dostawcą dużej ilości owoców miękkich do spółki i ustanowił skarżącego pełnomocnikiem do rachunku bankowego, z którego przelano na rachunek skarżącego i jego żony kwoty 1.000 i 723.840 zł. Brat skarżącego zeznał, że środki pieniężne, które wpływały na jego rachunek za faktury VAT RR wystawione przez spółkę były następnie przelewane na rachunki osobiste należące do skarżącego i jego żony tytułem zaliczek na poczet kupna gospodarstwa rolnego, którego właścicielem był zmarły syn skarżącego. Nie pamiętał, jaki charakter miało wydanie w dniach 27 i 31 maja 2010 r. dyspozycji przelewów kwot 1.000 i 723.840 zł. Skarżący potwierdził, że w latach 2008-2011 był pełnomocnikiem do rachunku bankowego swego brata, z którego dokonywał przelewów jako zaliczek na poczet zakupu przez brata ww. gospodarstwa rolnego, które wycenia na 10.000.000 zł. Nabył je w 2009 r. od synowej (wdowy po zmarłym w dniu 8 maja 2008 r. synu). Wyjaśnił, że nie zawierał z bratem umów pożyczki ani innych umów. Skarżący pismem z dnia 2 października 2014 r. poinformował, że: 1) wpłaty dokonywane przez brata skarżącego na rzecz skarżącego i jego żony dotyczyły zaliczki za zakup ww. gospodarstwa rolnego, 2) wpłaty dokonywane przez brata skarżącego na rzecz skarżącego i jego żony dotyczyły zwrotu pożyczki uprzednio mu udzielonej, 3) umowa sprzedaży ww. gospodarstwa rolnego przez brata skarżącego nie została zawarta. Pismem z dnia 17 października 2014 r. w uzupełniająco wyjaśnił, że wpłaty dokonywane przez jego brata na jego i żony rzecz dotyczyły zaliczki na zakup ww. gospodarstwa rolnego, a w poprzednim wyjaśnieniu pojawił się błąd w pkt 2 (pożyczka była dokonana na rzecz M. S.).