Wyrok NSA z dnia 25 maja 2018 r., sygn. I FSK 1591/14

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek (sprawozdawca), Sędzia NSA Roman Wiatrowski, Sędzia WSA del. Zbigniew Łoboda, Protokolant Krzysztof Osial, po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 23 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Lu 567/13 w sprawie ze skargi S. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 28 marca 2013 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec 2010 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 28 marca 2013 r., nr [...].

Uzasadnienie

Skarga kasacyjna S. P. dotyczy wyroku z 23 stycznia 2014 r., w sprawie I SA/Lu 567/13, którym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, ze zm., obecnie Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", oddalił skargę tego podatnika na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z 28 marca 2013 r., wydaną wobec skarżącego w przedmiocie podatku od towarów i usług za marzec 2010 r.

Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z 12 grudnia 2012 r. określającą stronie nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy i do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za marzec 2010 r. Organ odwoławczy, podobnie jak organ pierwszej instancji, uznał bowiem, że w kontrolowanym okresie podatnik - prowadząc działalność gospodarczą m.in. w zakresie handlu sprzętem telekomunikacyjnym - nie spełniał określonego w art. 127 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., obecnie Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, ze zm.), zwanej dalej "u.p.t.u.", warunku koniecznego do dokonywania zwrotu podatku VAT podróżnym, dotyczącego osiągnięcia obrotów za poprzedni rok podatkowy powyżej 400.000 zł. Nie zawarł również umowy z podmiotem uprawnionym do zwrotu podatku (art. 127 ust. 1 pkt 3 u.p.t.u.). Pomimo tego prowadził sprzedaż w ramach systemu TAX FREE, dokonywał zwrotu podatku VAT podróżnym, a dokonaną dostawę na rzecz podróżnych rozliczał jako dostawę opodatkowaną stawką VAT 0%, co doprowadziło, w kontrolowanym okresie, do zaniżenia podstawy opodatkowania i podatku należnego wg stawki VAT 22%.