Wyrok NSA z dnia 7 czerwca 2018 r., sygn. II FSK 1585/16

W świetle art. 7 ust. 5 pkt 2 u.p.c.c., to w interesie podatnika leży potwierdzenie w sposób niebudzący żadnych wątpliwości, że przelewane na jego konto kwoty pieniężne były przedmiotem zawartej umowy pożyczki.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia WSA (del.) Wojciech Stachurski (sprawozdawca), Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 lutego 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 1114/15 w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 20 lutego 2015 r. nr (...) w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. S. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. kwotę 5 400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji.

Wyrokiem z dnia 3 lutego 2016 r. sygn. III SA/Wa 1114/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. S. (dalej: "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 20 lutego 2015 r. nr (...) w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z dnia 30 października 2014 r., ustalającą wobec Skarżącego zobowiązanie w podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 90.073 zł z zastosowaniem sankcyjnej stawki 20%. Organy ustalił, że w toku kontroli podatkowej prowadzonej przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. w zakresie zryczałtowanego podatku od osób fizycznych od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach za 2009 r. Skarżący w pisemnym wyjaśnieniu z 28 lutego 2013 r. powołał się na pożyczkę w kwocie 500.000 zł, uzyskaną w wyniku umowy zawartej z żoną, w dniu 4 stycznia 2009 r. W dniu 27 lutego 2013 r. Skarżący złożył w Urzędzie Skarbowym deklarację PCC-3, w której wykazał przedmiotową pożyczkę i uiścił podatek według stawki 2% w wysokości 10.000 zł wraz z należnymi odsetkami. Organy stwierdziły, że Skarżący nie udokumentował otrzymania, w wyniku zawartej z żoną umowy pożyczki, pieniędzy na kwotę 500.000 zł na rachunek bankowy, rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym. Z przedstawionych przez Skarżącego potwierdzeń wynika bowiem tylko to, że żona Skarżącego przelała mu w okresie od 13 kwietnia 2007 r. do 27 lipca 2007 r. łącznie kwotę 460.000 zł tytułem przekazania środków, ponadto 13 kwietnia 2007 r. przelała 60.000 zł na rachunek brata Skarżącego. W konsekwencji organy uznały, że w sprawie znajduje zastosowanie art. 7 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm., dalej: "u.p.c.c."), zgodnie z którym stawka podatku wynosi 20%.