Wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 2018 r., sygn. I FSK 1086/16

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia NSA Hieronim Sęk (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Dominik Mączyński, Protokolant Eliza Kusy, po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 1664/15 w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 13 lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia i zabezpieczenia przybliżonej kwoty zobowiązania w podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M.W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. NSA/wyr. 1 - wyrok

Uzasadnienie

1. Przedmiot skargi kasacyjnej oraz podmiot ją wnoszący

1.1. Skargę kasacyjną wniosła M.W. (dalej: Strona lub Skarżąca) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Wr 1664/15. Sąd ten oddalił jej skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. (dalej: Dyrektor IS) z dnia 13 lipca 2015 r. w przedmiocie określenia i zabezpieczenia przybliżonej kwoty zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) za I i II kwartał 2014 r.

2. Relacja ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji

2.1. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. (dalej: Naczelnik US) decyzją z dnia 3 marca 2015 r. określił wobec Strony przybliżone kwoty zobowiązań w podatku VAT za podane wyżej okresy rozliczeniowe (odpowiednio: 261.370 zł i 704.965 zł), odsetki za zwłokę od tych zobowiązań (odpowiednio: 8.163 zł i 4.442 zł) oraz orzekł o ich zabezpieczeniu. Decyzję tę utrzymał w mocy Dyrektor IS decyzją zaskarżoną do Sądu pierwszej instancji.

2.2. Organy podatkowe stwierdziły, że wystąpiła uzasadniona obawa, iż Strona nie wykona przyszłych zobowiązań określonych decyzją. Za taką bowiem oceną przemawiało to, że: - nie był znany jej majątek ruchomy i nieruchomy; - Strona (jak wynikało ze spisanego w toku czynności zabezpieczających protokołu w dniu 7 kwietnia 2015 r. o jej stanie majątkowym) zajmowała jeden pokój w mieszkaniu kwaterunkowym matki, nie posiadała majątku nieruchomego lub praw do takiego majątku, nie była też właścicielem środków transportu, nie posiadała praw majątkowych ani majątku, który znajdowałby się w posiadaniu osób trzecich, a także wyposażenia firmy; - od września 2014 r. nie prowadziła działalności gospodarczej i nie osiągała dochodów; - wobec Strony (co wynikało z pism A. S. A., B. S. A. oraz I. S. A.) prowadzono egzekucję komorniczą.