Wyrok NSA z dnia 10 maja 2018 r., sygn. II FSK 1060/16

Umorzenie postępowania

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Babiarz (sprawozdawca), Sędzia NSA Jan Grzęda, Sędzia NSA (del.) Danuta Małysz, Protokolant Dorota Rembiejewska, po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 16 grudnia 2015 r. sygn. akt I SA/Op 146/15 w sprawie ze skargi J. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 27 listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku od towarów i usług za grudzień 2003 r. oraz styczeń i luty 2004 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2015 r., I SA/Op 146/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uwzględnił skargę J. W.(zwanego dalej skarżącym) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 27 listopada 2014 r., w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku od towarów i usług za grudzień 2003 r. oraz za styczeń i luty 2004 r.

2. Ze stanu sprawy przyjętego przez sąd I instancji wynika, że wnioskiem z dnia 3 grudnia 2012 r. skarżący zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego

o umorzenie zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę. Prośbę uzasadnił brakiem możliwości spłaty zobowiązań podatkowych przekraczających 1 milion

w jego sytuacji materialnej, rodzinnej i bytowej, którą określił jako skrajnie trudną. Wskazał, że jego jedynym źródłem utrzymania jest dochód w wysokości ok. 300 zł miesięcznie uzyskiwany z gospodarstwa rolnego o pow. 3,30 ha, które zostało zajęte przez komornika. Oświadczył, że nie posiada żadnych oszczędności, papierów wartościowych, ani wartościowych rzeczy ruchomych. Zamieszkuje w użyczonym mieszkaniu wraz z 84-letnią matką i ciotką - emerytkami, które pomagają mu finansowo w życiu codziennym, dzięki czemu skarżący może egzystować bez konieczności korzystania z pomocy społecznej. Podniósł, że choruje przewlekle, co wiąże się ponoszeniem wydatków na leki w wysokości 200 zł miesięcznie. Wskazał, że z uwagi na brak własnych środków finansowych, tym samym brak zdolności kredytowej, nie może podjąć żadnej działalności gospodarczej. Nie ma perspektyw na uruchomienie działalności gospodarczej, czy też podjęcie zatrudnienia w wieku 59 lat.