Wyrok NSA z dnia 2 marca 2018 r., sygn. I FSK 768/16

Interpretacje podatkowe

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Hieronim Sęk (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Agnieszka Jakimowicz, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów (obecnie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 27 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Go 480/15 w sprawie ze skargi R. R. na postanowienie Ministra Finansów z dnia 23 września 2015 r. nr ILPP2/4512-3-12/15-2/SJ w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz R. R. kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Skarga kasacyjna i dalsze pisma procesowe

1.1. Minister Finansów skargą kasacyjną zaskarżył w całości wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 27 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Go 480/15. Wyrokiem tym Sąd, po rozpoznaniu skargi R. R. (dalej: Skarżący), uchylił postanowienie Ministra Finansów z dnia 23 września 2015 r. w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT).

1.2. Na tle postanowienia objętego skargą, sporna problematyka w istocie zasadzała się na kwestii kompletności złożonego wniosku z punktu widzenia możliwości wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego dla przypadku w nim opisanego. Sąd pierwszej instancji nie podzielił stanowiska Ministra Finansów, że wniosek nie spełniał wymogu w zakresie takiego przedstawienia zdarzenia przyszłego, jakie było konieczne dla dokonania prawidłowej jego kwalifikacji podatkowej na gruncie podatku VAT w zakresie oczekiwanym przez Skarżącego. W konsekwencji przyjął, że eksponowany przez organ brak określonych danych nie mógł stanowić przeszkody do merytorycznego załatwienia wniosku, a tym samym bezpodstawna okazała się odmowa wszczęcia postępowania.