Wyrok NSA z dnia 22 sierpnia 2017 r., sygn. I OSK 947/17

Pomoc społeczna

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Morys sędzia NSA Jan Paweł Tarno sędzia del. WSA Iwona Kosińska (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 stycznia 2017 r. sygn. akt II SA/Łd 943/16 w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie prawa do świadczenia wychowawczego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 26 stycznia 2017 r., sygn. akt II SA/Łd 943/16, po rozpatrzeniu skargi M.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] września 2016 r., nr [...] w przedmiocie prawa do świadczenia wychowawczego, oddalił skargę.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] września 2016 r., po rozpatrzeniu odwołania M. W. od decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] lipca 2016 r. o odmowie prawa do świadczenia wychowawczego na syna P., utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy stwierdził, że wnioskodawca jest ojcem P. i K. oraz że ubiega się o świadczenie wychowawcze na drugie dziecko, tj. P. Organ przywołał treść art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2016 r. poz. 195) i wyjaśnił, że ustawodawca nie przewidział w przypadku świadczeń wychowawczych sytuacji, w której opieka naprzemienna nad dzieckiem wynika z obustronnego porozumienia rodziców, jak w niniejszej sprawie. W rodzinie wnioskodawcy nie nastąpiło ustanowienie opieki naprzemiennej w rozumieniu przepisów powołanej ustawy. Jednocześnie nie można uznać, że K. jest, w rozumieniu przywołanego przepisu, dzieckiem zamieszkującym wspólnie z rodzicem i pozostającym na jego utrzymaniu, bowiem pierwsza część tego przepisu odnosi się do sytuacji, w której oboje rodzice zamieszkują wraz z dzieckiem. Z taką sytuacją nie mamy do czynienia. Wnioskodawca, jego syn K. oraz matka dziecka nie zamieszkują wspólnie. W ocenie organu odwoławczego organ I instancji prawidłowo zastosował normy zawarte w ustawie, co oznacza brak podstaw do przyznania prawa do świadczenia wychowawczego na drugie dziecko.