Wyrok NSA z dnia 12 września 2017 r., sygn. II OSK 1840/16

Zdaniem NSA, organ ochrony zabytków, uzgadniając decyzję o warunkach zabudowy, powinien się odnieść do parametrów planowanej zabudowy określonych w przedstawionym mu projekcie decyzji o warunkach zabudowy i wyjaśnić, z jakich względów inwestycja w takiej postaci z punktu widzenia organu ochrony zabytków jest niedopuszczalna.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak Sędzia del. WSA Tamara Dziełakowska Protokolant sekretarz sądowy Olga Jasionek po rozpoznaniu w dniu 12 września 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2016 r. sygn. akt IV SA/Wa 3688/15 w sprawie ze skargi R. sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz R. sp. z o.o. 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 12 kwietnia 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 3688/15, rozpoznając skargę R. Sp. z o.o. w W. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z [...] października 2015 r., którym utrzymano w mocy postanowienie Prezydenta W. z [...] grudnia 2014 r. o odmowie uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynków mieszkalnych i hotelu na działce nr [...] i częściach działek nr [...],[...],[...],[...] i [...] przy ul. [...] w W., uchylił to postanowienie. Wyrok Sądu pierwszej instancji zapadł w następujących istotnych okolicznościach sprawy.

Prezydent W. postanowieniem z [...] grudnia 2014 r. odmówił uzgodnienia wskazanej inwestycji ustalając, że inwestycja miałaby być realizowana na terenie podlegającym ochronie pod względem archeologicznym na podstawie decyzji o wpisaniu do rejestru zabytków z [...] czerwca 1971 r., której celem była ochrona nawarstwień kulturowych z okresu brązu, wczesnego średniowiecza i średniowiecza. Wskazano, że w ramach planowanej inwestycji miałby powstać m.in. podziemny garaż projektowany jako "wielokondygnacyjna struktura głęboko posadowiona pod poziomem gruntu", co rodzi uzasadnione przypuszczenie znacznego uszkodzeniu tych nawarstwień. Ponadto wskazano, że ze względu na wspomnianą głębokość posadowienia kondygnacji podziemnych istnieje obawa, że dojdzie do zaburzenia położenia wód podziemnych i powstania tak zwanego leja depresyjnego wokół inwestycji, co może mieć negatywny wpływ na położoną w bezpośrednim sąsiedztwie zachodnią część [...] oraz stan starodrzewia parkowego. Podniesiono też, że planowana inwestycja naruszyłaby walory zabytkowe terenu usytuowanego w bezpośrednim sąsiedztwie dawnych koszar [...] przy ul. [...], m.in. przez to, że projektowany budynek o wysokości 20 m przyczyniłby się do niekorzystnego zasłonięcia budynku po koszarach [...] oraz w dalszej perspektywie zespołu [...]. W końcu organ administracji stwierdził, że jego wątpliwości budzi ustalenie w uzgadnianej decyzji takich parametrów jak powierzchnia zabudowy i gabaryty planowanego budynku, gdyż są one wyższe niż średnie występujące w sąsiedztwie i nie wynikają z analizy funkcjonalno-przestrzennej bezpośredniego sąsiedztwa planowanej inwestycji. Reasumując organ administracji stwierdził, że odmawia uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy z uwagi na brak szczegółowych ustaleń w zakresie parametrów kondygnacji podziemnych planowanej zabudowy, nieprecyzyjnych ustaleń dla pozostałych jej elementów oraz uzasadnione przypuszczenie, że dojdzie do negatywnego wpływu tej inwestycji na obiekty zabytkowe znajdujące się w jej bezpośrednim sąsiedztwie.