Wyrok NSA z dnia 11 lipca 2017 r., sygn. I OSK 2517/15

Trzeba podkreślić, że nawet wiążące wytyczne i wykładnia prawa nie zwalniają sądu meriti od dokonania własnych ustaleń i rozważań. Niepodobna zaaprobować powielenia w uzasadnieniu wyroku in extenso myśli i wywodów Sądu II instancji zawartych w wyroku uchylającym. Po wtóre granice związania uregulowane w art. 190 P.p.s.a. oczywiście nie obejmują materii faktycznej, bo dotyczą jedynie sfery prawa, a ściślej jego wykładni. Dotyczą przy tym wykładni tylko przepisów mających zastosowanie w sprawie, w kontekście przytoczonych podstaw kasacyjnych i wyłącznie w tożsamym stanie faktycznym i prawnym. Związanie należy przy tym rozumieć wąsko, a jego zakres musi wyraźnie wynikać z treści orzeczenia. Stanowisko w tym obszarze jest utrwalone.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Maciej Dybowski Sędzia del. WSA Krzysztof Dziedzic Protokolant st. asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 stycznia 2015 r. sygn. akt IV SA/Wa 2313/14 w sprawie ze skargi J. S. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od Ministra Zdrowia na rzecz J. S. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.