Postanowienie NSA z dnia 22 sierpnia 2017 r., sygn. I OZ 1220/17

Wstrzymanie wykonania aktu

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 22 sierpnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 maja 2017 r., sygn. akt IV SA/Gl 370/17 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z 11 maja 2017 r., IV SA/Gl 370/17, odmówił K. K. wstrzymania wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z [...] marca 2017 r. nr [...] w przedmiocie nienależnie pobranego świadczenia wychowawczego. W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, że zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a."), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zatem to na stronie składającej wniosek w trybie art. 61 § 3 p.p.s.a. ciąży obowiązek wykazania, że zachodzą warunki uzasadniające wstrzymanie wykonania określonego aktu, to uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności, a twierdzenia wnioskodawcy powinny zostać poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi sytuacji finansowej oraz majątkowej strony (por. postanowienie NSA z 25 lutego 2015 r., II GSK 136/15). W przedmiotowej sprawie pełnomocnik, wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji podniósł, że skarżąca ma bardzo trudną sytuację rodzinną, utrzymuje się ze skromnego świadczenia rentowego, a koszty jej utrzymania i mieszkania przekraczają jej dochód i dlatego korzysta z pomocy najbliższych, jednakże nie udokumentował w żaden sposób powyższych twierdzeń.