Wyrok NSA z dnia 9 lutego 2017 r., sygn. I OSK 415/15

Orzecznictwo sądowoadministracyjne wskazuje na taką potrzebę wówczas, gdy w sprawie sporządzono klika operatów różnej treści dotyczących tej samej nieruchomości.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak Protokolant starszy asystent sędziego Anna Siwonia -Rybak po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 listopada 2014 r. sygn. akt IV SA/Po 552/14 w sprawie ze skargi Uniwersytetu [...] w P. na decyzję Wojewody W. z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie wywłaszczenia nieruchomości 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu do ponownego rozpoznania; 2. zasądza od Uniwersytetu [...] w P. na rzecz Wojewody W. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uwzględnił skargę Uniwersytetu [...] w P. (dalej Uniwersytet albo skarżący) na sprecyzowaną w sentencji decyzję Wojewody W. i uchylił tę decyzję oraz orzekł kosztach postępowania.

Jak wynika z jego uzasadnienia wyrok ten zapadł w następującym stanie faktycznym: decyzją z dnia [...] sierpnia 2011 r. Prezydent Miasta P. ustalił lokalizację inwestycji celu publicznego - budowy zespołu domów studenckich dla Uniwersytetu, z przedszkolem i stołówką, przewidzianej do realizacji na m.in. działce nr [...]. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] października 2011 r. Następnie Prezydent P. decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r., na mocy wskazanych w jej osnowie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), dalej u.g.n., orzekł o wywłaszczeniu tej nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, ustalił odszkodowanie w kwocie 2.111.015 zł, zobowiązując Uniwersytet do jego wypłaty w określonym w decyzji terminie współwłaścicielom. W jej uzasadnieniu powołał się na ostateczną decyzję lokalizacyjną, brak zgody na dobrowolne zbycie przedmiotowej nieruchomości, wreszcie na ustaloną przez biegłego T. S. jej wartość. Decyzję tę zaskarżył odwołaniem Uniwersytet, kwestionując wysokość odszkodowania. Zarzucił przypadkowy dobór przez biegłego nieruchomości podobnych, a zatem uchybienie przepisom rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. z 2004r. Nr 207, poz. 2109 ze zm.). Podważono przyjęte wartości nieruchomości, wskazując też na nieuzasadniony dobór do porównania prawa użytkowania wieczystego, jak też klasyfikację stanu nieruchomości. Wojewoda W. tych zarzutów nie uwzględnił i zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy powyższe rozstrzygnięcie. W jej uzasadnieniu przedstawił tok postępowania i mające zastosowanie w sprawie przepisy prawa, po czym wyjaśnił, że wywłaszczenie miało w nich oparcie oraz w ustalonym stanie faktycznym. Co do odszkodowania zważył, iż po myśli art. 130 ust. 1 i 2 u.g.n., jego wysokość ustala się według stanu, przeznaczenia i wartości wywłaszczanej nieruchomości w dniu wydania decyzji o wywłaszczeniu. Czyni się to na podstawie opinii rzeczoznawcy majątkowego. W jego ocenie operat szacunkowy sporządzony w sprawie jest prawidłowy. Biegły T. S. w podejściu porównawczym, przy wykorzystaniu metody korygowania ceny średniej, określił wartość przedmiotowej nieruchomości według jej stanu, przeznaczenia i wartości w dniu wydania decyzji o wywłaszczeniu. Wartość zaś nakładów budowlanych w podejściu kosztowym przy wykorzystaniu metody kosztów odtworzenia w technice wskaźnikowej, a wartość nasadzeń roślinnych w oparciu o powszechnie wykorzystywane opracowania. Uwzględnił wartości 11 nieruchomości podobnych, ustalając średnią cenę na 324,58 zł za metr kwadratowy gruntu, którą skorygował do 321,33 zł. Poprawnie ustalił wartości pozostałych składników nieruchomości. Zajęte stanowisko przekonująco uzasadnił. W konsekwencji czego opinię tę organ uznał za spójną, logiczną i zupełną, a więc za wiarygodną w zakresie, w jakim podlega ona jego ocenie. Ta sprowadza się do sfery formalnej. Zatem zarzuty odwołania okazały się nietrafne. Na koniec Wojewoda wskazał, że rozpatrzył sprawę w całości, a to z uwagi na to, iż decyzja wywłaszczeniowa stanowi wraz z częścią orzekającą o odszkodowaniu jednolitą całość. Odszkodowanie jest bowiem integralną częścią decyzji wywłaszczeniowej. Zatem uznał, iż odwołanie jest zwrócone przeciwko całej decyzji, mimo zastrzeżeń co do użytych w nich sformułowań i wątpliwości co do zakresu zaskarżenia.