Wyrok NSA z dnia 2 marca 2017 r., sygn. I OSK 1204/15

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska, Sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.), Sędzia del. WSA Przemysław Szustakiewicz, Protokolant starszy asystent sędziego Małgorzata Ziniewicz, po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej F. M., P. J., D. P., W. M. i A. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 października 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 2880/13 w sprawie ze skargi F. M., P. J., D. P., W. M. i A. M. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] września 2013 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 28 października 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 2880/13 oddalił skargę F. M., P. J., D. P., W. M. i A. M. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Decyzją z [...] września 2013 r. Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej uchylił własną decyzję z [...] listopada 2012 r., nr [...] i po rozpatrzeniu wniosku F. M., D. M. - w miejsce, której wstąpiła D. P., W. M., A. M., odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Ministerstwa Budownictwa z [...] lipca 1950 r., [...] oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia Prezydenta m. st. Warszawy z [...] grudnia 1949r., [...] o odmowie przyznania własności czasowej do nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...], ozn. nr hip [...]. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że powodem uchylenia decyzji z dnia [...] listopada 2012 r. - była kwestia formalna tj. skierowanie decyzji do pełnomocnika E. Z. M. - radcy prawnego M. A. w sytuacji, kiedy pełnomocnictwo wygasło wskutek śmierci mocodawczyni w dniu 20 kwietnia 2012 r. Skierowanie decyzji do osoby nieżyjącej oznacza, że jest ona dotknięta wadą nieważności w świetle art. 156 § 1 Kpa.