Wyrok NSA z dnia 7 lutego 2017 r., sygn. I OSK 1740/15

Z punktu widzenia bytu decyzji wadliwej nie ma to jednak znaczenia, ponieważ ocenie podlega sama decyzja i jej skutki prawne, a poprzedzające ją postępowanie może być tylko elementem prowadzącym do tej oceny.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys Sędziowie: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) Sędzia del. WSA Tamara Dziełakowska Protokolant: st. asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. K., M. S., A. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 2385/14 w sprawie ze skarg Akademii G. im. [...] w K. i Prezydenta Miasta K. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 4 lutego 2015 r., I SA/Wa 2385/14: 1. uchylił decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z [...] czerwca 2014r., nr [...] oraz decyzję Wojewody M. z [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji; 2. stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądził od Ministra Infrastruktury i Rozwoju tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego na rzecz: a) Akademii G. im. [...] w K. kwotę 457 złotych, b) Prezydenta Miasta K. wykonującego zadania starosty kwotę 440 złotych. W uzasadnieniu Sąd podniósł, że zarówno zaskarżona decyzja Ministra z [...] czerwca 2014 r., jak też utrzymana nią w mocy decyzja Wojewody z [...] października 2013 r., wydane zostały z naruszeniem art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., które to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Organy obu instancji nadzorczych uznały, że decyzja z [...] maja 1997 r. narusza prawo w sposób rażący (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.), z tym zastrzeżeniem, że o ile Minister dostrzegł rażące naruszenie prawa wyłącznie w wydaniu przez Kierownika Urzędu Rejonowego tej decyzji mimo zaniechania uprzedniego podjęcia zawieszonego postępowania w przedmiocie zwrotu nieruchomości (rażące naruszenie art. 97 § 2 i 102 k.p.a.), to orzekający w pierwszej instancji Wojewoda dopatrzył się również wydania jej z rażącym naruszeniem zasad wszczęcia postępowania o zwrot wywłaszczonej nieruchomości, tj. naruszenia zasady wszczynania tego postępowania tylko na łączny wniosek wszystkich osób uprawnionych do żądania zwrotu. Minister zakwestionował argumentację Wojewody w odniesieniu do kwestii rażącej wadliwości wszczęcia postępowania zwrotowego, stwierdzając że dostrzeżona przez Wojewodę wadliwość w istocie nie miała miejsca. Tę ocenę Ministra Sąd całkowicie podzielił.