Wyrok NSA z dnia 19 października 2017 r., sygn. I GSK 1611/15

Obowiązkiem wojewódzkiego sądu administracyjnego jest przyjąć określony stan faktyczny i go przedstawić, nie chodzi jednak o przedstawienie jakiegokolwiek stanu faktycznego, lecz stanu rzeczywistego, ustalonego i przyjętego zgodnie z obowiązującym prawem. Sąd administracyjny nie ustala stanu faktycznego sprawy, lecz jedynie ocenia, jak z tego obowiązku wywiązał się organ administracji.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ludmiła Jajkiewicz Sędzia NSA Henryk Wach (spr.) sędzia del. NSA Anna Apollo Protokolant Agata Skorupska po rozpoznaniu w dniu 19 października 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej G. E. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 12 maja 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 221/15 w sprawie ze skargi G. E. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Łodzi z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w przedmiocie podatku akcyzowego, po wznowieniu postępowania 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od G. E. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. kwotę 1800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 12 maja 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 221/15 oddalił skargę G. E. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Łodzi z dnia [...] grudnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji określającej podatek akcyzowy po wznowieniu postępowania.

Sąd orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Pismem z dnia 7 maja 2014r. G. E. wystąpił do Naczelnika Urzędu Celnego II w Łodzi z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną Naczelnika Urzędu Celnego II w Łodzi nr [...] z dnia [...] listopada 2006r. określającą podatek akcyzowy w kwocie 10 571,00 zł., z tytułu importu towaru nielegalnie wprowadzonego na polski obszar celny w postaci samochodu osobowego marki KIA SEPHIA rok prod.1994, o numerze identyfikacyjnym [...]. Powołał się na nowe okoliczności, które wyszły na jaw podczas jego pobytu w Niemczech i informacje uzyskane od osoby o nazwisku H. B. Widniejąca na umowie sprzedaży pojazdu jako właściciel H. B., stwierdziła, że nigdy nie była w Polsce, nigdy wcześniej nie spotkała skarżącego i nie sprzedała mu samochodu. Wyjaśniła natomiast, że przedmiotowy pojazd uległ silnym zniszczeniom podczas wypadku samochodowego i z uwagi na wysokie koszty naprawy sprzedała samochód V. S., podmiotowi zajmującemu się handlem pojazdami, za kwotę 120,00 EUR. Zdaniem strony powyższe okoliczności wskazują, że dowód w postaci umowy kupna-sprzedaży z dnia [...] listopada 2003r., który stanowił podstawę ustaleń w postępowaniu administracyjnym okazał się fałszywy, a okoliczność ta stanowi podstawę do wznowienia postępowania stosownie do treści art. 240 § 1 pkt 1 i 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm., dalej: O.p.). Wniósł o przeprowadzenie dowodów z zeznań świadków: G. O. oraz H. B. na okoliczność ustalenia komu, kiedy i w jakich okolicznościach samochód został sprzedany.