Wyrok NSA z dnia 13 października 2017 r., sygn. I GSK 832/17

Aby uwolnić się od obowiązku zapłaty podatku akcyzowego, podatnik nabywający lub posiadający wyroby akcyzowe w dacie ich nabycia lub wejścia w posiadanie zobowiązany jest do samodzielnego ustalenia, czy akcyza od tego wyrobu została zapłacona, względnie zadeklarowana lub określona decyzją.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Przegalińska Sędzia NSA Henryk Wach (spr.) Sędzia del. WSA Stefan Kowalczyk po rozpoznaniu w dniu 13 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. Spółki jawnej w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 stycznia 2017 r., sygn. akt III SA/Gl 2096/15 w sprawie ze skargi P. Spółki jawnej w P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Katowicach z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od P. Spółki jawnej w P. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach kwotę 4050 (cztery tysiące pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego; 3. umarza postępowanie w sprawie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 11 stycznia 2017 r., sygn. akt III SA/Gl 2096/15 oddalił skargę P. Spółka Jawna w P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Katowicach z [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego.

W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku P. Spółka Jawna w P. zaskarżyła go w całości, wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów (w tym kosztów zastępstwa procesowego) według norm przepisanych.

Skarżąca Sądowi I instancji zarzuciła:

I. Na zasadzie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.):

- rażące naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a to art. 188 w zw. z art. 122, art. 123, art. 181, art. 187 § 1, art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.; dalej: o.p.) w zw. z art. 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752 ze zm.; dalej: u.p.a.), poprzez odmowę przeprowadzenia dowodów zawnioskowanych przez skarżącą, w wyniku przyjęcia, że wszystkie podnoszone przez stronę okoliczności zostały wystarczająco wyjaśnione w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy; w sytuacji gdy, zawnioskowane dowody zmierzały do wykazania okoliczności przeciwnych do ustalonych przez Sąd tj. że od zakupionego paliwa została odprowadzona akcyza na wcześniejszym etapie wprowadzenia obrotu; w sytuacji, gdy organ mógł odmówić przeprowadzenia dowodu tylko wówczas, gdy wykazane za pomocą innych dowodów okoliczności były korzystne dla strony; gdy w sprawie - oprócz dowodu z protokołów kontroli prowadzonych w innych sprawach i przesłuchań świadków, którzy nie posiadali wiedzy na temat prowadzonych transakcji i nie zostali przepytani na szereg istotnych okoliczności, nie przeprowadzono żadnych innych dowodów, w tym żadnych zgłoszonych przez skarżącą; jako dowód w sprawie można powoływać jedynie dowody z dokumentów zgromadzonych w protokołach innych postępowań kontrolnych, a nie protokoły zeznań świadków; w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji jedynie ogólnie odwołano się do protokołów kontroli bez wyszczególnienia, jakie konkretnie dokumenty zostały zaliczone w poczet materiału dowodowego; bezzasadnie odstąpiono od przeprowadzenia dowodów z przesłuchań dostawców kontrahentów, pomimo iż istniała realna możliwość ustalenia ich miejsc pobytu, odstąpiono również od przeprowadzenia szeregu innych istotnych czynności, skutkiem czego wydano rozstrzygnięcie w oparciu o niekompletny materiał dowodowy, oceniony jednostronnie i szablonowo, w oparciu o rozstrzygnięcia przyjętych w podobnych, ale nie identycznych sprawach.