Wyrok NSA z dnia 27 września 2017 r., sygn. I GSK 1376/15

Z orzecznictwa NSA jednoznacznie zaś wynika, że zarzut naruszenia prawa materialnego nie może być skutecznie uzasadniony próbą zwalczania poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych. Z utrwalonego już orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego wynika, że na drodze podnoszenia zarzutów dotyczących naruszenia prawa materialnego nie można podważać wadliwości w zakresie ustalania stanu faktycznego. Próba zwalczenia ustaleń faktycznych poczynionych przez sąd I instancji nie może nastąpić przez zarzut naruszenia prawa materialnego (art. 174 pkt 1 p.p.s.a.). Ewentualnie może być ona skuteczna tylko w ramach podstawy kasacyjnej wymienionej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dariusz Dudra (spr.) Sędzia NSA Janusz Zajda sędzia del. NSA Piotr Piszczek Protokolant asystent sędziego Patrycja Czubała po rozpoznaniu w dniu 27 września 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Andrzeja U. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Po 139/15 w sprawie ze skargi Andrzeja U. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Andrzeja U. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu 900 (dziewięćset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 17 kwietnia

2015 r., sygn. akt III SA/Po 139/15 oddalił skargę A. U. (dalej: skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu.

Sąd I instancji stwierdził w uzasadnieniu, że decyzją z dnia 5 grudnia 2013 r. Naczelnik Urzędu Celnego w Poznaniu, działając na podstawie art. 207 w związku z art. 21 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749, ze zm., zwanej dalej O.p.) oraz art. 2 ust. 1 pkt 9, art. 3, art. 100 ust. 1 pkt 2 i ust. 4, art. 101 ust. 2 pkt 1, art. 102 ust. 1, art. 104 ust. 1 pkt 3 i ust. 6, art. 105 ust. 1 , art. 10-6 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, ze zm., zwanej dalej u.p.a.), określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego marki [...] o numerze VIN: [...], rok produkcji 2008, pojemność skokowa silnika 3498 cm³ w wysokości 8.611,00 zł. W uzasadnieniu organ I instancji przywołał obowiązujące w sprawie przepisy prawne, uwzględnił wydane względem spornego pojazdu dokumenty urzędowe i na ich podstawie zakwalifikował pojazd do kodu CN 8703 jako pojazd osobowy, a nie do kodu CN 8704 jako pojazd ciężarowy. W przypadku klasyfikacji spornego pojazdu do kodu CN 8704 nie podlegałby on opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. W konsekwencji organ ustalił obowiązującą stawkę podatkowa i wymierzył zobowiązanie podatkowe.