Wyrok NSA z dnia 23 czerwca 2017 r., sygn. I GSK 1446/15

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Lidia Ciechomska-Florek (spr.) sędzia NSA Dariusz Dudra sędzia del. NSA Anna Apollo Protokolant Nina Pruk po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. Spółki z o.o. w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 3338/14 w sprawie ze skargi A. Spółki z o.o. w Warszawie na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie z dnia 29 września 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. uchyla zaskarżoną decyzję; 3. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz A. Spółki z o.o. w Warszawie 846 (osiemset czterdzieści sześć) złotych tytułem kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 10 kwietnia 2015 r., sygn. akt V Sa/Wa 3338/14 oddalił skargę A. Sp. z o.o. w Warszawie (skarżąca), na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie z 29 września 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia:

Decyzją z 21 stycznia 2014 r. Naczelnik Urzędu Celnego I w Warszawie określił skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za grudzień 2009 r. w kwocie 5.612 zł. Następnie postanowieniem z 21 listopada 2014 r. nr [...] sprostował z urzędu oczywistą omyłkę w swojej decyzji nr [...] z 29 września 2014 r. utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego I w Warszawie z 21 stycznia 2014 r. określając zobowiązanie podatkowe skarżącej za miesiąc grudzień 2009 r. na kwotę 4897,00 zł. W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wskazał, że skarżąca dokonywała nabycia wewnątrzwspólnotowego, a następnie sprzedaży nafty grzewczej klasyfikowanej do kodu CN 2710 19 25 o nazwie handlowej Tosaine do piecyków naftowych do użytku wewnątrz pomieszczeń bez odprowadzania spalin. W ocenie Organu pierwszej instancji transakcje dokonano z naruszeniem warunków do zastosowania preferencyjnej stawki akcyzy wskazanych w art. 89 ust. 1 pkt 9, 10 i 15 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11, ze zm.; dalej: u.p.a.). Decyzją z 29 września 2014 r. Dyrektor Izby Celnej w Warszawie utrzymał w mocy decyzję Organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu wydanej decyzji Dyrektor IC podkreślił, że podmiot korzystający z preferencji podatkowych obowiązany jest udokumentować i wykazać zużycie nafty grzewczej przeznaczonej do celów opałowych na cele dla niej przeznaczone. Celowi temu służą stosowne oświadczenia nabywców, których obowiązek uzyskania ciąży na sprzedawcy. Każde wykorzystanie nafty, jak również jej odsprzedaż na cele inne niż opałowe, powodują utratę przywileju stosowania obniżonej stawki podatku akcyzowego. Dyrektor IC stwierdził, że przedmiotem analizowanej sprawy jest wyjaśnienie zagadnienia, czy przy sprzedaży przez skarżącą nafty grzewczej przeznaczonej do celów opałowych, ujawniony został zamiar nabywcy przeznaczenia tego wyrobu na cele opałowe, który materializuje się poprzez złożenie przez nabywcę oświadczenia zawierającego dane identyfikujące ten podmiot. Wskazał, że przepisy u.p.a. nie dzielą wad oświadczeń na istotne i nieistotne, a ponadto ustawa nie dopuszcza późniejszego poprawiania lub uzupełniania stwierdzonych wad oświadczeń. Wszystkie elementy oświadczenia wskazane w art. 89 ust. 6 i 8 u.p.a. muszą być zawarte w prawidłowo sporządzonym oświadczeniu nabywcy wyrobu, by sprzedawca miał prawo skorzystać z obniżonej stawki podatku akcyzowego. Dyrektor IC, kwestionując transakcje sprzedaży nafty grzewczej w grudniu 2009 r. wyjaśnił, że w odniesieniu do wskazanych w uzasadnieniu transakcji sprzedaży, oświadczenia nie spełniały wymogów formalnych. Brak było podpisu, oraz pełnego adresu nabywcy (brak miejscowości), oraz podanie nieprawidłowej ilości zakupionego towaru. W ocenie Dyrektora IC, przedstawione okoliczności powodują, że w chwili sprzedaży nafty grzewczej nie został spełniony warunek zastosowania obniżonej stawki podatku akcyzowego określony w art. 89 ust. 6 i 8 u.p.a., co wynika z art. 89 ust. 16 u.p.a., który nakazuje zastosowanie stawki wyższej. Dyrektor IC wyjaśnił, że oświadczenia prawidłowe pod względem formalnym, jak i materialnym, powinny być odebrane przez sprzedawcę wyrobów akcyzowych w dniu ich sprzedaży (wydania nabywcy wyrobów), zaś braków formalnych tych oświadczeń nie można uzupełniać w późniejszym terminie, ponieważ poprawność materialną oświadczenia bada się dopiero, gdy pod względem formalnym spełnia ono niezbędne wymogi. Dyrektor IC podkreślił, że część poddanych kontroli oświadczeń, nie była prawidłowa, ponieważ nie zawierała wszystkich wymaganych przepisami u.p.a. elementów, a więc danych, o jakich mowa w art. 89 ust. 6 oraz ust. 8 u.p.a. Oświadczenia, które nie zawierają wszystkich danych wskazanych w ww. przepisach wywołują skutek w postaci utraty przez sprzedawcę nafty grzewczej prawa do obniżenia stawki podatku akcyzowego. W sytuacji, gdy zakwestionowane oświadczenia nie spełniały warunków wymaganych przepisami prawa, brak było podstaw do zastosowania preferencyjnej stawki podatku i w konsekwencji sprzedaną naftę grzewczą w zakresie kwestionowanych transakcji opodatkować należało według stawki określonej w art. 89 ust. 4 pkt 1 u.p.a., tj. 1822 zł za 1000 litrów.