Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2017 r., sygn. II GSK 831/17

Podkreślić należy, że prezentowany przez sąd administracyjny w uzasadnieniu wyroku stan faktyczny musi uwzględniać wszystkie rozstrzygnięcia zapadłe w toku postępowania sądowoadministracyjnego w danej sprawie. Objaśniając sens wykładanej normy powiedzieć można, że uzasadnienie ma umożliwiać stronom postępowania, ale również w razie wniesienia skargi kasacyjnej sądowi kasacyjnemu zapoznanie się z przesłankami jakie kierowały sądem, który w stwierdzonym stanie faktycznym i prawnym podjął określonej treści rozstrzygnięcie.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Jagielska (spr.) Sędzia NSA Joanna Zabłocka Sędzia del. WSA Marek Sachajko Protokolant starszy asystent sędziego Michał Stępkowski po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [A.] w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 listopada 2016 r. sygn. akt VI SA/Wa 1683/16 w sprawie ze skargi [A.] w S. na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie działalności ubezpieczeniowej z naruszeniem prawa 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od [A.] w S. na rzecz Komisji Nadzoru Finansowego 5400 (pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 listopada

2016 r. o sygn. akt VI SA/Wa 1683/16, po ponownym rozpoznaniu sprawy, oddalił skargę [A.] w S. (dalej: [A.]) na decyzję Komisji Nadzoru Finansowego (dalej jako KNF; Komisja) z dnia [...] marca 2014 r. w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie działalności ubezpieczeniowej z naruszeniem prawa.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia.

Decyzją z dnia [...] marca 2014 r. KNF, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.; dalej: k.p.a.), w pkt 1. uchyliła w całości własną decyzję z dnia [...] listopada 2011 r. o nałożeniu na [A.] kary pieniężnej 500 000 zł, i orzekając co do istoty sprawy w pkt 2., na podstawie art. 212 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 maja