Wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2017 r., sygn. I GSK 816/15

Wywołane skargą kasacyjną postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym podlega zasadzie dyspozycyjności i nie polega na ponownym rozpoznaniu sprawy w jej całokształcie, lecz ogranicza się do rozpatrzenia poszczególnych zarzutów przedstawionych w skardze kasacyjnej w ramach wskazanych podstaw kasacyjnych. Istotą postępowania jest weryfikacja zgodności z prawem orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego oraz postępowania, które doprowadziło do jego wydania.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dariusz Dudra Sędzia NSA Lidia Ciechomska-Florek (spr.) Sędzia del. WSA Stefan Kowalczyk Protokolant Dorota Gaj-Mizerska po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 stycznia 2015 r., sygn. akt III SA/Po 1477/14 w sprawie ze skargi J. L. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z dnia 2 września 2014 r., nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od J. L. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu 1.800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 14 stycznia 2015 r., sygn. akt III SA/Po 1477/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę J. L. (skarżąca), na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Poznaniu z 2 września 2014 r. Nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego. Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia:

Dyrektor Izby Celnej w Poznaniu (dalej: Dyrektor IC) decyzją z 2 września 2014 r. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Poznaniu (dalej: organ I instancji), określającą zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu marki BMW X5. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że skarżąca zakupiła sporne auto w Niemczech 10 listopada 2009 r. Następnie 13 listopada 2009 r. zarejestrowała pojazd na terenie Niemiec, wystawiła oświadczenie wprowadzającego pojazd, i 1 grudnia 2009 r. sprzedała ww. pojazd, co potwierdza faktura VAT- marża. Ponieważ skarżąca nie złożyła w Urzędzie Celnym w Poznaniu deklaracji uproszczonej AKC-U oraz nie uiściła należnej akcyzy, postanowieniem z 2 czerwca 2014 r. organ I instancji wszczął z urzędu postępowanie w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym od nabycia wewnątrzwspólnotowego pojazdu, w następstwie którego decyzją z 8 lipca 2014 r., określił skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym w wysokości 21.216,00 zł. W uzasadnieniu wydanej decyzji organ I instancji wskazał, że pismem z 28 kwietnia 2014 r. zwrócił się do Generalnego Importera marki BMW - spółka z o.o. B. o podanie danych technicznych przedmiotowego pojazdu w momencie opuszczenia fabryki. W odpowiedzi B. w Warszawie poinformowała, że samochód został wyprodukowany na podstawie homologacji osobowej jako samochód osobowy (terenowy) kategorii M1G oraz posiadał 5 miejsc siedzących, w dwóch rzędach wraz z 5 miejscami kotwienia foteli i 5 pasami bezpieczeństwa, liczbą drzwi 4, rodzajem nadwozia - sedan, całkowicie przeszklonym oraz bez przegrody. Na podstawie wyceny w programie EurotaxGlass’ s organ ustalił standardowe wyposażenie kojarzone z pojazdami przeznaczonymi do przewozu osób - nadwozie typu kombi, 5 drzwi, 5 miejsc siedzących, klimatyzację automatyczną, elektrycznie podnoszone szyby z przodu i tyłu oraz schowki w drzwiach - przód i tył. Organ I instancji wyjaśnił, że wprawdzie na terytorium Niemiec skarżąca zarejestrowała pojazd jako samochód ciężarowy, jednak kwalifikacja samochodu jako ciężarowego w dokumentach wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym, jako odmiennych od przepisów podatkowych, nie ma znaczenia. Pojazd należało zakwalifikować do pozycji 8703 Nomenklatury Scalonej, nie posiadał on bowiem cech pojazdów kwalifikowanych w pozycji 8704 Nomenklatury Scalonej. Dyrektor IC, utrzymując w mocy decyzję organu I instancji, wyjaśnił, że określenie "przeznaczone zasadniczo do przewozu osób" nie może być interpretowane w ten sposób, że pojazd kwalifikowany do pozycji CN 8703 służy wyłącznie przewożeniu osób, ponieważ może być wykorzystywany także do przewożenia towarów, czego potwierdzeniem są samochody osobowo-towarowe typu kombi. Z danych uzyskanych od dealera a także z pisma od B. w Warszawie wynika, że samochód został wyprodukowany na podstawie homologacji osobowej jako samochód osobowy (terenowy) kategorii M1G, posiadał 5 miejsc siedzących, w dwóch rzędach wraz z 5 miejscami kotwienia foteli i 5 pasami bezpieczeństwa, liczbą drzwi 4, rodzajem nadwozia - sedan, całkowicie przeszklonym oraz bez przegrody. Organ ustalił cechy pojazdu na podstawie wyceny w programie EurotaxGlass’s - standardowe wyposażenie kojarzone z pojazdami przeznaczonymi do przewozu osób - nadwozie typu kombi, 5 drzwi, 5 miejsc siedzących, klimatyzację automatyczną, elektrycznie podnoszone szyby z przodu i tyłu oraz schowki w drzwiach - przód i tył. Z homologacji wskazanej w zagranicznym dowodzie rejestracyjnym, wynikało, że pojazd był samochodem osobowym. Dyrektor IC nie kwestionował przystosowania pojazdu do potrzeb właściciela, co jednak miało charakter krótkotrwały, odwracalny i nie spowodowało zmiany zasadniczego przeznaczenia samochodu do przewozu osób. Samochód ten został wyprodukowany jako osobowy i tak powinien być klasyfikowany, wobec czego niezasadny był w ocenie Dyrektora IC zarzut przesłuchania aktualnego właściciela, wykorzystującego pojazd do działalności związanej z budownictwem. O przyjęciu przez Dyrektora IC, że sporny pojazd służy przede wszystkim do przewozu osób a nie towarów świadczą jego cechy jak wyposażenie w 2 rzędy siedzeń: 2 fotele z przodu pojazdu (kierowca + pasażer) i trzyosobowa kanapa, pasy bezpieczeństwa dla każdego z miejsc do siedzenia, całkowicie przeszklone nadwozie. Dyrektor IC wskazał nadto, że zgromadzony materiał dowodowy był wystarczający, a skarżąca nie skorzystała z prawa do czynnego udziału w toczącym się postępowaniu, m.in. nie odpowiadając na wezwanie organu I instancji.