Wyrok NSA z dnia 3 października 2017 r., sygn. II FSK 2367/15

Z przepisów art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) oraz art. 68 § 4 Ordynacji podatkowej nie sposób wywieźć normy postępowania dającej kompetencje podatkowemu organowi odwoławczemu do wydania decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym upłynął termin do złożenia zeznania rocznego dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA (del.) Zbigniew Romała, Protokolant Agata Milewska, po rozpoznaniu w dniu 3 października 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej ze skargi kasacyjnej T. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 1946/14 w sprawie ze skargi T. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz T. P. kwotę 3.800 (słownie: trzy tysiące osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 9 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 1946/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę T. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 marca 2014 r. w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych. Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. decyzją z dnia 22 czerwca 2012 r., w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm., dalej "u.p.d.o.f") ustalił skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych za 2007 r. w kwocie 240.032,00 zł. Następnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie decyzją z dnia 30 listopada 2012 r. uchylił w całości decyzję organu pierwszej instancji z dnia 22 czerwca 2012 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ. Rozpoznając ponownie sprawę Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. decyzją z dnia 11 grudnia 2013 r. ustalił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych za 2007 r. w kwocie 179.487 zł. W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy organ uznał, iż "z lat poprzedzających rok 2007 kontrolowanemu mogło pozostać 31.244,79 zł środków finansowych mogących służyć pokryciu wydatków kontrolowanego okresu." W wyniku odwołania skarżącego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie decyzją z dnia 28 marca 2014 r. uchylił w całości decyzję organu pierwszej instancji i ustalił wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych za 2007 r. w kwocie 130.181 zł.