Wyrok NSA z dnia 11 października 2017 r., sygn. II FSK 2274/17

Inne

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA del. Artur Adamiec (sprawozdawca), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 11 października 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SAB/Kr 2/17 w sprawie ze skargi J. F. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. w przedmiocie skargi na bezczynność organu polegającą na braku rozpoznania wniosku o wyłączenie wójta gminy od udziału w postępowaniach podatkowych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 11 kwietnia 2017 r. sygn. akt I SAB/Kr 2/17 oddalił skargę J. F. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie w przedmiocie skargi na bezczynność organu polegającą na braku rozpoznania wniosku o wyłączenie wójta gminy od udziału w postępowaniach podatkowych.

Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, że 30 grudnia 2016 r. wpłynęła skarga J. F. na bezczynność SKO w Krakowie polegająca na braku rozpoznania jego wniosku z 17 sierpnia 2016 r. o wyłączenie na podstawie art. 130 § 3 Ordynacji podatkowej od udziału w postępowaniach podatkowych toczących się pod numerami [...] - E. B., Wójta Gminy Z. W uzasadnieniu skargi podano, że postępowanie SKO w Krakowie w istotny sposób narusza zasady postępowanie podatkowego określone w art. 121 § 1, art. 122 i art. 130 § 3 Ordynacji podatkowej. W ocenie skarżącego brak bezpośredniego przełożonego w stosunku do wójta, burmistrza czy prezydenta miasta nie może czynić martwą instytucji z art. 130 § 3 Ordynacji podatkowej w stosunku do osoby piastującej funkcję organu. W takiej sytuacji przez bezpośredniego przełożonego należy rozumieć organ wyższego stopnia określony w art. 13 § 3 Ordynacji podatkowej, który rozpatrując kwestię wyłączenia osoby piastującej funkcję organu ocenia, czy zostały uprawdopodobnione okoliczności niewymienione w art. 130 § 1 mogące wywołać wątpliwości co do jej bezstronności w rozumieniu art. 130 § 3. Nadto regulacja zawarta w art. 132 Ordynacji podatkowej stanowi dodatkowy jeszcze powód wyłączenia wskazanego tam kręgu osób od załatwienia ich własnych spraw podatkowych i w żaden sposób nie pozostaje ona w sprzeczności ani nie wyłącza przyczyny opisanej w art. 130 § 3 Ordynacji podatkowej, który hipotezą swą obejmuje zarówno pracowników jak i osoby piastujące funkcję organu. Zasadnym więc było merytoryczne rozstrzygnięcie wniosku i nadanie mu odpowiedniej formy. Wydanie w tym przypadku postanowienia - czy o wyłączeniu organu, czy o odmowie wyłączenia było nieodzowne, z punktu widzenia możliwości skarżenia rozstrzygnięcia na dalszym etapie postępowania. Ponieważ od 17 sierpnia 2016 r. SKO nie wydało w tej sprawie żadnego rozstrzygnięcia, ograniczając się do wyrażenia odmiennej od skarżącego oceny, pozostaje w bezczynności.