Postanowienie NSA z dnia 18 października 2017 r., sygn. II FZ 569/17

Odrzucenie skargi

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Andrzej Jagiełło (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 18 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia "U" sp. z o.o. z siedzibą w W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 824/17 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi "U" sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 30 listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie skargi na czynności egzekucyjne postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie

II FZ 569/17

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2017 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 824/17, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., 1369 t.j.,) - dalej p.p.s.a. odrzucił skargę U sp. z o.o. z siedzibą w W. (spółka) na postanowienie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 30 listopada 2016 r., w przedmiocie skargi na czynności egzekucyjne oraz zwrócił uiszczony wpis od skargi. Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że spółka, reprezentowana przez doradcę podatkowego, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 30 listopada 2016 r. w przedmiocie skargi na czynności egzekucyjne. Wpis od skargi został uiszczony w kwocie 100 zł. Do skargi dołączono kopię pełnomocnictwa z dnia 30 marca 2015r., uprawniającego doradcę podatkowego S.W., do reprezentowania spółki, potwierdzonego za zgodność z oryginałem przez też pełnomocnika. Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego III Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lutego 2017 r., pismem z dnia 3 marca 2017 r., wezwano pełnomocnika skarżącej, do uzupełnienia w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi, braku formalnego poprzez nadesłanie oryginału dokumentu, z którego wynikałoby umocowanie osób, które udzieliły dołączonego do skargi pełnomocnictwa do reprezentacji spółki w dacie jego udzielenia. W odpowiedzi na to wezwanie, pełnomocnik spółki, wraz z pismem z dnia 16 marca 2017 r., nadesłał oryginał pełnomocnictwa z dnia 30 marca 2015 r., uprawniającego doradcę podatkowego S.W. do reprezentowania spółki oraz fotokopię odpisu spółki z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 23 lipca 2014 r., która nie była oryginałem, ani nie była poświadczona za zgodność z oryginałem, ani też nie była wydrukiem komputerowym pobranym w oparciu o art. 4 ust. 4aa ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r., o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z Nr 121, poz. 769 ze zm.,). Następnie, na podstawie zarządzenia Przewodniczącego III Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 marca 2017 r., wezwaniem z dnia 30 marca 2017 r. ponownie zwrócono się do pełnomocnika skarżącej o złożenie oryginału dokumentu, z którego wynikałoby umocowanie osób, które udzieliły pełnomocnictwa do reprezentacji spółki w dacie jego udzielenia. Jednocześnie wyjaśniono, iż nadesłana przy piśmie z dnia 16 marca 2017 r. kserokopia informacji odpowiadającej odpisowi z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego nie odpowiada treści wezwania z dnia 3 marca 2017 r. Sąd pouczył, że organem uprawnionym do potwierdzania za zgodność z oryginałem dokumentów jest notariusz (art. 96 pkt 2 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie, tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1158 z późn. zm.) oraz że za zgodność z oryginałem może poświadczyć występujący w sprawie pełnomocnik strony będący adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym (por. art. 48 § 3 p.p.s.a. w zw. z art. 4 ust. 1b ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze, tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 146, poz. 1188 z późn. zm.; art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 z późn. zm.; art. 41 ust. 4 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym, tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 73, poz. 443 z późn. zm.). W wezwaniu pouczono również, że nieuzupełnienie ww. braku formalnego skargi w wyznaczonym terminie, spowoduje odrzucenie skargi. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru ww. wezwania wynika, że zostało ono skutecznie doręczone pełnomocnikowi strony skarżącej 3 kwietnia 2017 r. W odpowiedzi na powyższe wezwanie pełnomocnik skarżącej wraz z pismami z dnia 10 i 18 kwietnia 2017 r. nadesłał do akt sprawy odpowiednio wydruk skanu pełnomocnictwa oraz oryginał pełnomocnictwa z dnia 4 kwietnia 2017 r. uprawniającego doradcę podatkowego S.W. do reprezentowania spółki podpisanego przez Y.S., Prezesa Zarządu. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucając skargę wskazał, że pełnomocnik skarżącej spółki nie wypełnił prawidłowo wezwania Sądu z dnia 30 marca 2017 r., do usunięcia braku formalnego skargi. Nadesłał dokument pełnomocnictwa pomimo, iż był wzywany do złożenia oryginału dokumentu, z którego wynikałoby umocowanie osób, które udzieliły załączonego do skargi pełnomocnictwa do reprezentacji spółki, w dacie jego udzielenia. Sąd dodał nadto, że do pisma z dnia 16 marca 2017 r. pełnomocnik skarżącego dołączył jedynie kserokopię dokumentu pobranego w oparciu o art. 4 ust. 4aa ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym. Nie był to zatem ani oryginał wydruku z rejestru przedsiębiorców ani dokument poświadczony za zgodność z oryginałem. W konsekwencji Sąd stwierdził, że brak formalny skargi nie został uzupełniony i z tej przyczyny skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. Skarżąca spółka w zażaleniu na powyższe postanowienie zaskarżyła je w całości. Zarzuciła mu naruszenie art. 58 § 1 i § 3 oraz art. 178 p.p.s.a. w związku z art. 45 ust. 1, art. 77 ust. 2 i art. 78 Konstytucji poprzez odrzucenie skargi z uwagi na niezłożenie prawidłowego odpisu spółki z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w postaci wpisu od niniejszego zażalenia. W uzasadnieniu zażalenia spółka wskazała, że uzyskanie odpisu z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Skarbowego spółki w którym wpisany byłby Y.S., jako Prezes jej Zarządu, było możliwe dopiero z dniem 9 maja 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje. Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw, a zatem należało je oddalić. Stosownie do art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., sąd odrzuca skargę gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie jej braków formalnych. Przepis ten umożliwia sądowi administracyjnemu odrzucenie skargi w sytuacji, gdy strona nie usunęła w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi. Jego celem jest zdyscyplinowanie strony do podporządkowania się sprawności postępowania sądowego. Niewłaściwe jego zastosowanie niesie jednak za sobą poważne konsekwencje prawne, może bowiem doprowadzić do naruszenia konstytucyjnie chronionego prawa do sądu (art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji RP). Wezwanie strony do uzupełnienia braku formalnego pisma procesowego musi być zatem na tyle precyzyjne, aby nie budziło wątpliwości, a zwłaszcza należy w nim dokładnie określić braki formalne oraz sposób ich usunięcia. Dopiero niezachowanie tego wymagania uniemożliwia zastosowanie sankcji określonej w art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. Na konieczność jednoznacznego i precyzyjnego redagowania wezwań do uzupełnienia braków formalnych pisma procesowego kierowanych do stron w trybie art. 49 § 1 p.p.s.a. zwrócono uwagę zarówno w orzecznictwie jak i w doktrynie (por. T. Woś (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Warszawa 2005, str. 210, postanowienia NSA: z 9 marca 2010 r., II GSK 194/10, z 16 grudnia 2009 r., II FSK 465/09, z 3 czerwca 2009 r., II GSK 421/09). Zatem wezwanie to powinno być na tyle jasne i niedwuznaczne, by u strony nie powstała wątpliwość co do przedmiotu tegoż wezwania i rygorów grożących w razie niezastosowania się do jego treści. W przypadku, gdy wezwanie do usunięcia braków formalnych pisma budzi wątpliwości co do jego treści, nie można z tego wyprowadzać skutków niekorzystnych dla strony (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 9 czerwca 1999 r., III RN 6/99, OSNC 2000, nr 9, poz. 343). W niniejszej sprawie Przewodniczący III Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie dwukrotnie wzywał pełnomocnika skarżącej spółki wykonującego zawód doradcy podatkowego, do uzupełnienia braku skargi poprzez nadesłanie oryginału dokumentu, z którego wynikałoby umocowanie osób (k. 18, k. 32), które udzieliły w imieniu spółki załączonego do skargi pełnomocnictwa do reprezentacji spółki, w dacie jego udzielenia, to jest w dniu 30 marca 2015 r. W odpowiedzi na każde z tych wezwań skarżąca wskazanego braku jednak nie uzupełniła, to jest nie nadesłał, w wyznaczonym terminie, oryginału bądź poświadczonej za zgodność z oryginałem kopii dokumentu określającego sposób reprezentacji skarżącej spółki w dacie udzielenia pełnomocnictwa. Należy podkreślić, iż zarządzenie przewodniczącego III Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o wezwaniu pełnomocnika skarżącej do usunięcia braku skargi było sformułowane precyzyjnie, jasno i jednoznacznie, nie powstała zatem wątpliwość co do przedmiotu wezwania i rygorów grożących w razie niezastosowania się do jego treści. Dodatkowo, w wezwaniu z dnia 30 marca 2017 r., Sąd pouczył, że organem uprawnionym do potwierdzania za zgodność z oryginałem dokumentów jest notariusz oraz że za zgodność z oryginałem może poświadczyć występujący w sprawie pełnomocnik strony będący adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym, wskazując stosowne podstawy prawne. Wbrew zarzutom zażalenia w sprawie zaistniały zatem przesłanki do zastosowania art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. oraz odrzucenia skargi, a prawo do sądu nie zostało naruszone. Zaskarżone postanowienie nie narusza też ani art. 45 ust. 1, ani art. 77 ust. 2 ani art. 78 Konstytucji RP. Należy podkreślić, że celem wezwania do usunięcia braków formalnych jest ich usunięcie, a sankcja wynikająca z art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a. związana jest z nieusunięciem braków formalnych. W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącej spółki na wezwanie do usunięcia braku skargi przedstawiał dokumenty (oryginał pełnomocnictwa z dnia 30 marca 2015 r., fotokopię odpisu z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego spółki z dnia 23 lipca 2014 r., kopię pełnomocnictwa z dnia 4 kwietnia 2017 r., oraz oryginał tego pełnomocnictwa), których nadesłanie do akt sprawy nie spowodowało, że dostrzeżony przez sąd brak skargi został uzupełniony. Odnosząc się do argumentacji przedstawionej w zażaleniu, że uzyskanie odpisu z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego spółki, w którym ujawniony byłby Y.S. jako osoba uprawniona do jej reprezentacji było możliwe dopiero z dniem 9 maja 2017 r., nie zasługuje na uwzględnienie. Jak wynika z akt sprawy, do skargi dołączono pełnomocnictwo z dnia 30 marca 2015 r., uprawniające doradcę podatkowego S.W. do reprezentowania spółki podpisane przez M.R., Prezesa Zarządu Spółki. Wezwanie Przewodniczącego III Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zarówno z dnia 3 marca 2017 r., jak i z dnia 30 marca 2017 r., dotyczyło zatem dokumentu (oryginału bądź uwierzytelnionej kopii), z którego wynikałoby umocowanie M.R. do reprezentacji spółki w dacie udzielenia pełnomocnictwa, to jest w dniu 30 marca 2015 r. Okoliczność zatem, na którą powołano się w zażaleniu, że wpis potwierdzający, że Y.S. został powołany do pełnienia funkcji Prezesa Zarządu spółki został ujawniony w Centralnej Informacji Krajowego Rejestru Sądowego dopiero w dniu 9 maja 2017 r., nie może uzasadniać uchylenia zaskarżonego postanowienia. Nie może też w niniejszej sprawie stanowić o uzupełnieniu braku formalnego skargi polegającego na niezałączeniu do pełnomocnictwa dokumentu, z którego wynikałoby uprawnienie osoby, która podpisała w imieniu spółki pełnomocnictwo z dnia 30 marca 2015 r., nadesłanie pełnomocnictwa z dnia 4 kwietnia 2017 r., nawet podpisanego przez nowego Prezesa Zarządu, którego dane w dacie podpisania tego pełnomocnictwa nie zostały ujawnione w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Wskazując na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 i § 1 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.