Wyrok NSA z dnia 4 lipca 2017 r., sygn. I FSK 2281/15

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia WSA del. Dagmara Dominik - Ogińska (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 sierpnia 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 419/15 w sprawie ze skargi J. O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 5 lutego 2015 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2009 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. O. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi kwotę 600 (słownie: sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z dnia 26 sierpnia 2015r. sygn. akt I SA/Łd 419/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (dalej: Sąd pierwszej instancji) oddalił skargę J. O. (dalej: Skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 5 lutego 2015 r. m.in. utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia 4 listopada 2014 r. w zakresie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za grudzień 2009 r. oraz orzeczenia o obowiązku zapłaty podatku wynikającego z faktur VAT wystawionych w grudniu 2009r.

1.2. Z uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji wynika, że organy podatkowe w powołanych wyżej decyzjach uznały, że Skarżąca m.in. w rozliczeniu podatku od towarów i usług (dalej: VAT) za grudzień 2009 r. wykazała podatek należny wynikający z faktur VAT wystawionych na rzecz K. O. - właściciela firmy "W.". Na podstawie zebranego materiału dowodowego w sprawie stwierdzono, że Skarżąca nie mogła wykonać prac opisanych na zakwestionowanych fakturach VAT i nie uprawdopodobniła faktu wykonania przedmiotowych robót przez podwykonawców. W konsekwencji uznano, że faktury VAT, którymi Skarżąca udokumentowała rzekomą sprzedaż usług budowlanych na rzecz firmy K.O., nie odzwierciedlają rzeczywistych transakcji gospodarczych, co uprawniało organy podatkowe do zastosowania art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r., Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: ustawa o VAT).