Wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2017 r., sygn. II FSK 128/17

Gabinet radcy prawnego czasowo nie zajęty na potrzeby jego kancelarii, który nie utracił charakteru lokalu biurowego, należy uznać w rozumieniu przepisu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jako związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu najwyższą stawką podatku od nieruchomości.

Teza urzędowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Marek Olejnik, po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 22 września 2016 r. sygn. akt I SA/Sz 701/16 w sprawie ze skargi I. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie z dnia 19 kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 22 września 2016 r., sygn. akt I SA/Sz 701/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie (dalej: "WSA") oddalił skargę I. S. (dalej: "Skarżąca") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie (dalej: "SKO") z dnia 19 kwietnia 2016 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości. Podstawą prawną orzeczenia był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm., dalej: "p.p.s.a.").

Z uzasadnienia wyroku WSA wynika, że SKO decyzją z dnia 19 kwietnia 2016 r. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta K. z dnia 9 lutego 2016 r. ustalającą Skarżącej wymiar podatku od nieruchomości należnego za 2016 r. w łącznej kwocie 1.979,00 zł. SKO wskazało, że przedmiotem opodatkowania jest lokal użytkowy wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku o łącznej pow. 91,06 m², który opodatkowany został stawką jak za budynki związane z działalnością gospodarczą oraz udział w gruncie związanym z tym lokalem o pow. 78 m² opodatkowanym również stawką jak za grunt związany z działalnością gospodarczą. Sporna w sprawie jest kwestia kwalifikacji podatkowej poszczególnych składników przedmiotu opodatkowania, co jest związane z rodzajem stawki podatkowej. Zdaniem SKO, istotny jest fakt posiadania przez Skarżącą statusu osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Ustawa podatkowa nie wiąże najwyższej stawki podatkowej ze sposobem wykorzystania budynku czy gruntu, w świetle przepisów podatkowych wystarczy, że budynek jest w posiadaniu przedsiębiorcy. Wysokość podatku od nieruchomości zależna jest od posiadanego przez przedsiębiorcę majątku nieruchomego. Zdaniem SKO nie ma znaczenia okoliczność wprowadzenia przedmiotowego majątku do ewidencji środków trwałych i jego amortyzacja. Te okoliczności mają znaczenie dla podatku dochodowego, a nie podatku od nieruchomości. Nie jest również istotne dla ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości to, że cześć lokalu nie jest wykorzystywana do działalności gospodarczej (stoi pusta). Ważne jest, że jej posiadaczem jest osoba mająca status przedsiębiorcy. Ponadto los prawny lokalu dzielą ściśle związane z nim udziały w gruncie i w częściach wspólnych budynku.