Wyrok NSA z dnia 15 lutego 2017 r., sygn. II FSK 2987/16

Występując z wnioskiem o wznowienie postępowania z powodu wskazanych w art. 240 § 1 O.p. strona zakreśla granice postępowania wznowieniowego. Strona nie może żądać od organu podatkowego w ramach wznowionego postępowania analizy wszystkich dowodów zgromadzonych w sprawie. Postępowanie wznowieniowe nie może być bowiem wykorzystywane do ponownego rozpatrzenia sprawy, bowiem narusza to regulacje art. 128 O.p. Istota trybu szczególnego, jakim jest wznowienie postępowania, sprowadza się do zbadania jednostkowej okoliczności lub określonego dowodu ujawnionego po zakończenia postępowania, a nie do weryfikacji poczynionych w postępowaniu wymiarowym ustaleń w niemal nieograniczonym zakresie i nie może prowadzić do mnożenia liczby instancji rozstrzygających daną sprawę podatkową. Dlatego Strona wnosząca o wznowienie postępowania z przyczyn wskazanych w art. 240 § 1 pkt 5 O.p. zobowiązana jest do wskazania, które konkretnie nowe dowody wyszły na jaw. Jest to o tyle istne, że tylko w obszarze tak skonkretyzowanych dowodów organ może wszcząć i prowadzić wznowione postępowanie.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Beata Cieloch Sędzia NSA Bogdan Lubiński Sędzia WSA (del.) Marek Olejnik (sprawozdawca) po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 8 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Sz 268/16 w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie z dnia 31 grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie podatku od nieruchomości za 2005r. oddala skargę kasacyjną.