Postanowienie NSA z dnia 27 października 2016 r., sygn. I OZ 1100/16

Odrzucenie skargi

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 27 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia P. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 maja 2016 r., sygn. akt III SA/Kr 1353/15 o odrzuceniu skargi P. K. na czynność Prezydenta Miasta K. z dnia [...] marca 2012 r. polegająca na umieszczeniu P. K. i L. K. w pogotowiu opiekuńczym postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z 19 maja 2016 r., III SA/Kr 1353/15, odrzucił skargę P. K. na czynność Prezydenta Miasta K. z [...] marca 2012 r. polegającą na umieszczeniu P. K. i L. K. w pogotowiu opiekuńczym. W uzasadnieniu Sąd I instancji podniósł, że zaskarżona przez P. K. czynność Prezydenta Miasta K., wykonywana przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w K., polegająca na umieszczeniu córek skarżącego w pogotowiu opiekuńczym podjęta została na podstawie przepisów ustawy z 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz.U. z 2016 r., poz. 575). Zgodnie z art. 103 ust. 1 tej ustawy zadaniem placówki opiekuńczo-wychowawczej typu interwencyjnego jest doraźna opieka nad dzieckiem w czasie trwania sytuacji kryzysowej, w szczególności placówka jest obowiązana przyjąć dziecko w przypadkach wymagających natychmiastowego zapewnienia dziecku opieki. Zgodnie z ust. 2 do placówki, o której mowa w ust. 1, dziecko przyjmuje się: 1) na podstawie orzeczenia sądu; 2) w przypadku gdy dziecko zostało doprowadzone przez Policję lub Straż Graniczną; 3) na wniosek rodziców, dziecka lub osoby trzeciej lub umieszcza się dziecko w trybie art. 12 a ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Opisane działanie (czynność) jako wykonywane przez organy administracyjne, z zakresu administracji publicznej i dotyczące obowiązku podmiotu, do którego jest skierowane, należało zakwalifikować z punktu widzenia kognicji sądu administracyjnego z art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej jako: "p.p.s.a"). Natomiast skuteczność zaskarżenia tego rodzaju czynności zależy od zachowania trybu zaskarżenia, o którym stanowi art. 52 § 3 p.p.s.a: jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a, można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa. Sąd, po wniesieniu skargi, może uznać, że uchybienie tego terminu nastąpiło bez winy skarżącego i rozpoznać skargę. Natomiast zgodnie z art. 53 § 2 p.p.s.a w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.