Postanowienie NSA z dnia 14 czerwca 2016 r., sygn. II OSK 1184/16

Administracyjne postępowanie

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Wojciech Mazur po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 15 lutego 2016 r., sygn. akt II SA/Sz 1400/15 w zakresie odrzucenia skargi K. G. na czynność Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie w przedmiocie zwrotu przechowywanej broni postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 15 lutego 2016 r. sygn. II SA/Sz 1400/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odrzucił skargę K. G. na czynność Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie w przedmiocie zwrotu przechowywanej broni.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że pismem z 26 sierpnia 2015 r. K. G. zwrócił się do Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie z wnioskiem o zwrot znajdującej się w depozycie Komendy Policji w Szczecinie broni myśliwskiej oraz amunicji. W odpowiedzi na powyższy wniosek, Komendant Wojewódzki Policji w Szczecinie w piśmie z dnia 15 września 2016 r. odmówił wnioskodawcy zwrotu żądanej broni palnej myśliwskiej i amunicji. Zdaniem Sądu, pismo to miało publicznoprawny charakter, gdyż wydane zostało przez organ władzy publicznej oraz w sposób jednostronny i władczy rozstrzygało o wniosku skarżącego oraz zostało skierowane do indywidualnie oznaczonego adresata. Stosownie do art. 19 ust. 1a ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r., poz. 576), Policja, a w przypadku żołnierzy zawodowych Żandarmeria Wojskowa, może za pokwitowaniem odebrać broń i amunicję oraz dokumenty potwierdzające legalność posiadania broni osobie posiadającej broń zgodnie z przepisami, przeciwko której toczy się postępowanie karne o przestępstwa określone w art. 15 ust. 1 pkt 6, do czasu prawomocnego zakończenia tego postępowania, na okres nie dłuższy niż 3 lata. Z akt sprawy wynika, że skarżącemu odebrano broń i amunicję w toku śledztwa ([...]) oraz że Prokurator Prokuratury Okręgowej w Warszawie w dniu 4 grudnia 2014 r. wydał postanowienie o wydaniu odebranych K. G. dowodów rzeczowych w postaci broni i amunicji. Powyższe fakty skutkują stwierdzeniem, że pismo Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie z dnia 15 września 2015 r. odmawiające zwrotu skarżącemu broni palnej myśliwskiej i amunicji dotyczy jego uprawnień i obowiązków wynikających z przepisów prawa i podlega kognicji sądu administracyjnego. Jednakże, aby czynność taka mogła być skutecznie zaskarżona do sądu administracyjnego, jak wyjaśnił Sąd I instancji, powinna była być poprzedzona wyczerpaniem złożenia w ustawowym terminie środków zaskarżenia do właściwego organu administracji publicznej. Skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze. zm.), dalej: p.p.s.a., stosownie do art. 52 § 3 p.p.s.a., można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności - do usunięcia naruszenia prawa. K. G. zaskarżył pismo Komendanta Wojewódzkiego Policji w Szczecinie z dnia 15 września 2015 r., w odpowiedzi na zobowiązanie Sądu oświadczając, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa złożył do Komendy Wojewódzkiej Policji w Szczecinie pismem z dnia 26 sierpnia 2015 r., Sąd I instancji uznał jednakże, że pismo to nie mogło stanowić wezwania do usunięcia naruszenia prawa, gdyż stanowiło ono akt inicjujący postępowanie w sprawie. Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa nie mogło być przy tym aktem wcześniejszym niż zaskarżona czynność i powzięcie wiadomości o tejże czynności. W tych okolicznościach Sąd uznał, że skarga nie została skutecznie wniesiona, co skutkować musiało jej odrzuceniem na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 52 § 1 i § 3 p.p.s.a.