Wyrok NSA z dnia 29 listopada 2016 r., sygn. II OSK 442/15

Wydanie decyzji przesądzającej o zaistnieniu ww. przesłanek może być również niezbędne dla właściciela (opiekuna) zwierzęcia w przypadku konieczności dochodzenia przed sądem powszechnym odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez bezprawne odebranie zwierzęcia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski Protokolant starszy inspektor sądowy Wioletta Lasota po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 2 grudnia 2014 r. sygn. akt II SA/Łd 833/14 w sprawie ze skargi Fundacji [...] z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 2 grudnia 2014 r., sygn. akt II SA/Łd 833/14, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Fundacji [...] z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] czerwca 2014 r. nr SKO [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie czasowego odebrania zwierzęcia, uchylił zaskarżoną decyzję, stwierdzając, że nie podlega ona wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku oraz zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania.

Powyższy wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym:

W dniu [...] października 2013 r. Fundacja [...] otrzymała zgłoszenie, iż na terenie posesji przy skrzyżowaniu ulic [...],[...] oraz [...] w Łodzi znajduje się pies w bardzo złym stanie. Po przybyciu na wskazane miejsce przedstawiciele Fundacji stwierdzili, że pies jest skrajnie wychudzony w stanie kacheksji, zapchlony z wyłysiałą sierścią. Na terenie posesji nie było właściciela. Zwierzę nie miało zdatnej do picia wody, ani karmy, nie miało też pomieszczenia chroniącego przez zimnem i opadami. Z uwagi na powyższe okoliczności, interweniujący podjęli decyzję o odebraniu psa w trybie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2013 r., poz. 856 - zwanej dalej: "ustawa o ochronie zwierząt").