Wyrok NSA z dnia 9 listopada 2016 r., sygn. I OSK 2282/16

Przepis art. 174 pkt 1 ustawy P.p.s.a. przewiduje dwie postacie naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Błędna wykładnia oznacza nieprawidłowe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, czyli mylne rozumienie określonej normy prawnej, natomiast niewłaściwe zastosowanie to dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego, czyli niezasadne uznanie, że stan faktyczny sprawy odpowiada hipotezie określonej normy prawnej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Jolanta Rajewska Sędzia del. WSA Czesława Nowak-Kolczyńska po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 1887/15 w sprawie ze skargi J. K. w decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia w drodze wyjątku oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 1887/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. K. w decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] września 2015 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia w drodze wyjątku.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

J. K. (dalej także, jako: "skarżący") wystąpił do Prezesa ZUS o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku. We wniosku wyjaśnił, że jest w trudnej sytuacji. Wskazał, że jego niskie możliwości zarobkowe i majątkowe spowodowane są jego niepełnosprawnością. Cierpi na zespół depresyjno-lękowy, nawracający zespół bólowy, padaczkę i ociężałość umysłową. W chwili obecnej nie ma żadnych dochodów. Ponadto podniósł, że jest osobą nieporadną życiowo.