Wyrok NSA z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. I OSK 1647/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędziowie: Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) Sędzia del. NSA Jacek Hyla Protokolant starszy asystent sędziego Maciej Kozłowski po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 1547/13 w sprawie ze skargi T. S. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty 1. uchyla zaskarżony wyrok oraz zaskarżoną decyzję, a także decyzję Wojewody W. z dnia [...] marca 2013 r., nr [...]; 2. zasądza od Ministra Skarbu Państwa na rzecz T. S. kwotę [...] zł [...] gr ([...]) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego za obie instancje.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 11 lutego 2014 r. (sygn. akt I SA/Wa 1547/13), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę T. S. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] ([...]) w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Decyzją z dnia [...] maja 2013 r., Minister Skarbu Państwa - orzekając na skutek odwołania T. S. i na zasadzie art. 9 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 ze zm.), dalej: "ustawa zabużańska" oraz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. - utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] o odmowie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez A. i A. R. nieruchomości położonych w miejscowościach P. i W.(powiat R., dawne województwo [...]), czyli poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

W motywach rozstrzygnięcia Minister podniósł, że pierwotnie w dniu 12 grudnia 1990 r. ze stosownym wnioskiem wystąpiła sama A. R. a następnie wniosek ten ponowili jej spadkobiercy: T. S. i J. R.(wniosek z dnia 9 grudnia 2008 r.). Wyjaśniono przy tym, że spadek po zmarłym w dniu 22 stycznia 1972 r. A. R.nabyli: A. R., B. R., J. R., T. S., R. R., J. R. i A. R., zaś w dniu 26 października 1991 r. zmarła A. R. a spadkobiercą po niej został J. R. (vide: postanowienia Sądu Rejonowego w Braniewie z dnia 28 maja 1975 r. sygn. akt Ns 163/75 i z dnia 9 kwietnia 1996 r. sygn. akt I Ns 30/96). Z kolei, spadek po J. R. nabyli: J. i T.R.(vide: postanowienie Sądu Rejonowego w Braniewie z dnia 10 maja 2012 r. sygn. akt I Ns 957/12).