Wyrok NSA z dnia 17 maja 2016 r., sygn. I OSK 10/15

Przez błędną wykładnię należy rozumieć niewłaściwe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, natomiast przez niewłaściwe zastosowanie dokonanie wadliwej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędzia del. WSA Mariola Kowalska Protokolant st. asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 października 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 566/14 w sprawie ze skargi D. B. na decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odprawy mieszkaniowej 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od D. B. na rzecz Prezesa Agencji Mienia Wojskowego kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę D. B. na sprecyzowaną w sentencji decyzję Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.

Przedstawiając w jego uzasadnieniu stan faktyczny sprawy Sąd I instancji wskazał, iż zaskarżoną decyzją Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej, na podstawie art. 138 § 1 ust. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Warszawie z dnia [...] grudnia 2013 r. o odmowie przyznania D. B. odprawy mieszkaniowej w związku z odejściem ze służby. Organ ten podał, iż postępowanie wszczęte zostało wnioskiem strony z dnia 26 września 2013 r., w którym powołano się na art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 398 ze zm.) oraz fakt nabycia uprawnienia do emerytury policyjnej w Straży Granicznej, w której D. B. pełnił służbę od [...] października 2003 r. do [...] grudnia 2010 r., a poprzednio zasadniczą służbę wojskową od [...] sierpnia 1995 r. do [...] czerwca 2003 r. i zasadniczą służbę wojskową od [...] czerwca 1997 r. do [...] października 2003 r. (łączna wysługa wynosiła 18 lat), nadto na nieotrzymanie decyzji o przydziale lokalu z zasobów WAM. Zdaniem organu żądanie nie jest zasadne, gdyż strona nie spełniła przesłanek cytowanego przepisu. Ciągłość służby w innych formacjach mundurowych nie daje uprawnienia do odprawy, bo służy ona żołnierzowi, którym wnioskodawca nie jest od 2003 r. i w dacie zwolnienia ze służby (w Straży Granicznej) takiego statusu nie posiadał. W tym dniu nie przysługiwała także żołnierzowi emerytura wojskowa, a podstawą zwolnienia ze służby wojskowej było wypowiedzenie przez żołnierza stosunku służbowego. Organ odwoławczy nie uwzględnił odwołania D. B., gdyż doszedł do przekonania, że żądanie jest bezzasadne. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji powołał się na dotychczasowe ustalenia. Następnie przytoczył brzmienie art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP, którego przesłanek odwołujący się nie spełnił, gdyż odprawa mieszkaniowa przysługuje żołnierzowi zwalnianemu z zawodowej służby wojskowej, który zamieszkiwał w kwaterze, o ile nabył prawo od emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej lub został zwolniony ze służby przed upływem okresu wymaganego do nabycia uprawnień do emerytury wojskowej, w przypadku wypowiedzenia mu stosunku służbowego (lit. a tego przepisu), albo żołnierzowi, który do dnia zwolnienia z zawodowej służby wojskowej nie otrzymał decyzji o przydziale lokalu mieszkalnego, o ile nabył prawo do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej lub został zwolniony ze służby w przed upływem okresu wymaganego do nabycia uprawnień do emerytury wojskowej, w przypadku wypowiedzenia mu stosunku służbowego (lit. b tego przepisu). Odwołujący się nie uzyskał prawa do emerytury wojskowej, nie wypowiedziano mu stosunku służbowego, zaś regulacje art. 32c ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2013 r., poz. 666 ze zm.) i art. 31a ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2014 r., poz. 1402) nie pozwalają na uwzględnienie okresów służby w innych formacjach na poczet spełnienia powyższych przesłanek. Pierwszy z przepisów przewiduje możliwość doliczenia dotąd nieuwzględnionych okresów służby w wymienionych w nim formacjach po zakończeniu służby dla potrzeb ponownego ustalenia wysokości emerytury wojskowej, drugi zaś możliwość przeniesienia funkcjonariusza do Straży Granicznej oraz związane z tym czynności i świadczenia (m.in. zachowanie ciągłości służby - ust. 3, ale i brak prawa do odprawy i innych należności dla odchodzących ze służby), jednak nie obejmuje on żołnierzy zawodowej służby wojskowej. Po myśli art. 12 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz członków ich rodzin emerytura wojskowa przysługuje żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej, który w dacie zwolnienia posiada 15 lat służby w Wojsku Polskim, czego strona nie osiągnęła. Przede wszystkim emeryturę tę może uzyskać żołnierz zwolniony ze służby wojskowej, a nie zwolniony funkcjonariusz Straży Granicznej. Toteż, nawet mimo zaliczenia okresów służby w innych formacjach na zasadzie art. 13 ust. 1 tej ustawy, przedmiotowe świadczenie odwołującemu się nie przysługuje.