Wyrok NSA z dnia 5 lipca 2016 r., sygn. II OSK 2924/15

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Dałkowska - Szary Sędzia NSA Małgorzata Miron Protokolant starszy sekretarz sądowy Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2016r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi E. Z. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 sierpnia 2015r. sygn. akt II OSK 3102/13 w sprawie ze skargi kasacyjnej Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 3 października 2013 r. sygn. akt II SA/Łd 466/13 w sprawie ze skargi E. Z. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego oddala skargę o wznowienie postępowania.

Uzasadnienie

Skarżący E. Z. wniósł o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 sierpnia 2015 r., sygn. akt II OSK 3102/13, którym uwzględniając skargę kasacyjną Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych uchylono wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 3 października 2013 r., sygn. akt II SA/Łd 466/13 i oddalono jego skargę na decyzję tego organu administracji z [...] marca 2013 r. w przedmiocie świadczenia pieniężnego przysługującego osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonych w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, powołując się na podstawę wznowienia określoną w art. 271 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), w szczególności na to, że wskutek naruszenia przepisów prawa był pozbawiony możności działania.

Uzasadniając podstawę wznowienia twierdził, że jego pełnomocnik radca prawny M. S. - G. nie stawiła się na rozprawę przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w dniu 19 sierpnia 2015 r., po której wydano zaskarżony wyrok, gdyż nie została o niej prawidłowo zawiadomiona. Zawiadomienie o terminie rozprawy przeznaczone dla pełnomocnika skarżącego zostało wysłane na podany przez nią adres - S. ul. [...] - i następnie, wobec niemożności doręczenia pod tym adresem, złożone w placówce pocztowej, jednakże zawiadomienie o złożeniu pisma sądowego w placówce pocztowej (awizo) zostało dwukrotnie umieszczone pod adresem S. ul. [...], a nie pod adresem S. ul. [...]. Wyjaśniono, że w tym czasie pełnomocnik przenosiła siedzibę kancelarii z ul. [...] na ul. [...], ale pod dotychczasowym adresem była odbierana korespondencja. W tych okolicznościach zawiadomienie o rozprawie nie zostało odebrane i po dwukrotnym awizowaniu zostało zwrócone do Sądu, gdzie uznano, że zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącej w trybie art. 73 p.p.s.a. Okoliczności związane z próbą doręczenia pełnomocnikowi zawiadomienia o rozprawie, w szczególności fakt, że awizo dwukrotnie zostało umieszczone pod adresem S. ul. [...], a nie pod adresem S. ul. [...], skarżący udokumentował pismami Poczty Polskiej z 1 października 2015 r. i 26 października 2015 r., uzyskanymi w wyniku postępowania reklamacyjnego, w których przyznano, że nienależyte wykonanie usługi polegało na tym, iż zawiadomienie o nadejściu przesyłki zostało pozostawione pod innym adresem niż wskazanym w tej przesyłce, mimo że pełnomocnik skarżącej złożyła dyspozycję przesyłania przesyłek nadchodzących na adres ul. [...] na adres ul. [...]. Poczta uznała, że ta dyspozycja nie mogła dotyczyć "przesyłki nadanej na zasadach specjalnych", to jest według przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W ocenie skarżącego, wskazane przez niego okoliczności uzasadniają twierdzenie, że NSA, uznając zawiadomienie o rozprawie za doręczone, naruszył art. 73 § 4 p.p.s.a.