Wyrok NSA z dnia 14 czerwca 2016 r., sygn. II OSK 2955/15

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski Protokolant asystent sędziego Anna Górska po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lipca 2015 r. sygn. akt VII SA/Wa 178/15 w sprawie ze skargi W. G. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania I. oddala skargę kasacyjną, II. zasądza od W. G. na rzecz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 22 lipca 2015 r. sygn. akt VII SA /Wa 178/15, po rozpoznaniu sprawy ze skargi W. G. - G. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z [...] listopada 2014 r. znak [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania, oddalił skargę.

Wyrok zapadł w następującym stanie sprawy.

Postanowieniem z [...] listopada 2014 r. znak [...] Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego stwierdził niedopuszczalność odwołania W. G. - G. od decyzji [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z [...] sierpnia 2013 r. nr [...] o odmowie wstrzymania robót budowlanych. W uzasadnieniu organ podał, że [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...] orzekł o niewstrzymaniu robót budowlanych prowadzonych przez firmę "[...]" s.c. [...] z/s w P. przy ul. G. [...], przy budynku zabytkowym położonym w C. przy ul. W. [...], usytuowanym na działce nr. ewid. [...]. Od tej decyzji odwołała się W. G. - G. Przy czym strony postępowania - B. C. i R. C., działający jako pełnomocnik G. G. - C., złożyli wnioski o uzupełnienie, wyjaśnienie i sprostowanie treści w/w decyzji, odpowiednio 6 i 18 września 2013 r. Po ich rozpatrzeniu organ I instancji wydał na podstawie art. 111 § 1 b k.p.a. postanowienie nr [...] z dnia [...] września 2013 r. odmawiające uzupełnienia w/w decyzji na wniosek B. C. oraz postanowienie nr [...] z dnia [...] października 2013 r. odmawiające uzupełnienia rozstrzygnięcia w/w decyzji na wniosek G. G. - C., reprezentowanej przez R. C. Zgodnie z art. 111 § 2 k.p.a., w przypadku wydania postanowienia, o którym mowa w § 1 b, termin dla strony do wniesienia odwołania, powództwa lub skargi biegnie od dnia jego doręczenia lub ogłoszenia. Oznacza to, że termin wniesienia odwołania przed jego wydaniem nie biegnie. Jak wynika z akt sprawy, odwołanie W. G. - G. wpłynęło do organu w dniu 25 września 2013 r., a zatem przed wydaniem przez organ I instancji w/w postanowień. Zgodnie z ugruntowanym poglądem doktryny i judykatury uprawnienie strony do złożenia środka zaskarżenia pojawia się z chwilą otrzymania rozstrzygnięcia i kończy się po upływie terminu wskazanego w przepisach postępowania. Z powyższego wynika, że zaskarżenie rozstrzygnięcia przed otrzymaniem rozstrzygnięcia należy rozumieć jako zaskarżenie przedwczesne, gdyż w drugim przypadku organ nie uzewnętrznił jeszcze swojej woli prawnie skutecznym doręczeniem rozstrzygnięcia stronie. W związku z powyższym odwołanie W. G. - G. jako przedwczesne należało uznać za niedopuszczalne, a to uzasadnia zastosowanie art. 134 k.p.a.